Δεκαεφτά χρόνια ζωής συμπληρώνουν φέτος οι Βρετανοί Orange Goblin, οι οποίοι από το 1995 και μετά, δεν έχουν σταματήσει να μας προσφέρουν εξαιρετικούς heavy rock δίσκους, η ποιότητα των οποίων, βρίσκεται σε σταθερά υψηλό επίπεδο, είτε αυτοί καμακώνουν την ψυχεδέλεια, είτε φλερτάρουν την ατίθαση metal μουσική. Αυτό, δεν θα μπορούσε να αλλάξει τώρα, καθώς το A Eulogy For The Damned, που αποτελεί την έβδομη full length δουλειά τους, αλλά και τον παρθενικό τους δίσκο υπό την σκέπη της Candlelight Records, αποδεικνύεται ιδιαιτέρως καλό.
Η παραγωγή του εν λόγω δίσκου είναι πεντακάθαρη, κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει τούτη η μπάντα, όμως αυτό τελικά λειτουργεί υπέρ της ξεσηκωτικής μουσικής της, μιας και ο Jamie Dodd, που ηγήθηκε της σχετικής διαδικασίας, κατάφερε να καθαρίσει τον ήχο της μπάντας, χωρίς να αλλοιώσει την αλήτικη αύρα των δυναμικών συνθέσεων της, ενώ εξίσου καλή είναι και η δουλειά που έχει κάνει ο ταλαντούχος Jimbob Isaac, o οποίος, φιλοτέχνησε το εντυπωσιακό artwork, που συνοδεύει τα δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας 49 λεπτών, που αποτελούν τούτο το πολύ καλό κι εξόχως δυναμικό άλμπουμ.
Τα δαιμονισμένα riffs του Joe Hoare ευωδιάζουν πυρίτιδα, ενώ το φιτίλι λαμπαδιάζουν τα σπινθηροβόλα χτυπήματα του Chris Turner, ο οποίος μεταχειρίζεται εξαίσια τα ντραμς του. Το μπάσο του Martyn Millard προσδίδει στις εύφλεκτες συνθέσεις του A Eulogy For The Damned το απαραίτητο groove, ενώ η ερμηνεία του Ben Ward ξεχειλίζει από πάθος για ακόμη μια φορά, κάτι που μοιάζει -και είναι- λογικό, καθώς οι στίχοι του είναι ως επί τω πλείστον βιωματικοί, κι αυτό φαίνεται πως το γνωρίζει ο τραγουδιστής των Roadsaw, Craig Riggs, που τον συνοδεύει με τον πλέον ταιριαστό τρόπο στα "Save Me From My Self" και "A Eulogy For The Damned", ενώ άξιο αναφοράς, θαρρώ, πως είναι το γεγονός ότι το κομμάτι "The Filthy And The Few", το οποίο ξεκινά με ένα sample από την cult horror ταινία του 1969, Satan's Sadist, είναι αφιερωμένο στους οπαδούς της μπάντας και κάπου εδώ, νομίζω, ότι πρέπει να αναφερθεί, πως το κερασάκι σε τούτη την ηχητική κι αλκοολούχα τούρτα, αποτελεί το hammond, το οποίο κάνει την εμφάνιση του σε κάποια από τα κομμάτια του A Eulogy For The Damned, ιδιαιτέρως αισθητή.
Εν κατακλείδι, οι Orange Goblin κατάφεραν να συνδυάσουν άψογα τα blues με την punk αισθητική του heavy rock τους, ενώ δεν δίστασαν να διανθίσουν το doom τους με southern πινελιές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός stoner δίσκου με μπόλικα metal ψήγματα, που θα λατρέψουν οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- φίλοι του heavy ήχου. Κάτι, που είναι απόλυτα λογικό, μιας και τα περισσότερα από τα κομμάτια του εν λόγω άλμπουμ ξεχειλίζουν από ενέργεια, καθώς μοιάζουν φτιαγμένα για να ακουστούν ζωντανά στο σανίδι.
Τέλος, καλό θα ήταν να γνωρίζετε, πως τούτοι οι μουσάτοι Λονδρέζοι, που φημίζονται για τις εκρηκτικές συναυλιακές τους επιδόσεις, θα επιστρέψουν στην χώρα μας τον ερχόμενο Οκτώβρη για τρεις μοναδικές εμφανίσεις. Η πρώτη από αυτές, θα λάβει χώρα στο An Club της Αθήνας στις 4 του μήνα, η δεύτερη στο Stage Club της Λάρισας μια μέρα αργότερα, ενώ το τέλος στις εν Ελλάδι εμφανίσεις τους θα δοθεί στις 6 του μήνα στο Eightball Club της Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου