Crippled Black Phoenix - (Mankind) The Crafty Ape

Τούτο το κείμενο με δυσκόλεψε πάρα πολύ, κι αυτό, όχι επειδή αναφέρεται στους γεννημένους το 2004 και πολύαγαπημένους μου Βρετανούς, Crippled Black Phoenix και την νέα τους -πέμπτη συνολικά- δισκογραφική δουλειά, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες υπό τον εύγλωττο τίτλο (Mankind) The Crafty Ape, αλλά διότι γράφεται υπό καθεστώς παραζάλης, η οποία είναι απόρροια της ραγδαίως αυξανόμενης τα τελευταία εικοσιτετράωρα υπερπαραπληροφόρησης, η οποία είμαι βέβαιος, πως αποτελεί κατάλοιπο αχαλίνωτης προπαγάνδας. Όμως, ας παραμείνουμε -προς το παρόν τουλάχιστον- στο κυρίως θέμα μας, που δεν είναι άλλο από..

..Το εκπληκτικό (Mankind) The Crafty Ape, το οποίο έχει διττή υπόσταση, καθώς κυκλοφορεί υπό τη μορφή διπλού cd, ενώ ξεκινά, αλλά και τελειώνει, με την εξής φράση: "Use your anger to creatively destroy your oppressors". Ελληνιστί, αλλά και σε απόλυτα ελεύθερη μετάφραση: "Χρησιμοποίησε τον θυμό σου δημιουργικά, ώστε να καταστρέψεις τους τυράννους σου". Το πρώτο cd διαρκεί 52 λεπτά και το δεύτερο 34, αλλά το μουσικό τους περιεχόμενο αποτελείται από τρία κεφάλαια, μέσα από τα οποία, η χαρισματική παρέα του πολυτάλαντου Justin Greaves, από την οποία αποχώρησε αμέσως μετά το πέρας των ηχογραφήσεων ο ταλαντούχος τραγουδιστής Joe Volk, μας ταξιδεύει σε ηχοτοπία ανείπωτης ομορφιάς. Οι σαγηνευτικές μελωδίες, οι οποίες αποτελούν το μεταφορικό μας μέσο για αυτό το μαγευτικό ηχητικό ταξίδι, απογειώνονται από την εκπληκτική παραγωγή, ενώ..

..Το progressive rock ποτέ ξανά δεν υπήρξε τόσο φιλόξενο προς το post rock, την ίδια στιγμή, που η alt country αγκαλιάζει με εξωπραγματική θέρμη το -πάντα γοητευτικό- space rock. Τα επαναστατικού ρυθμού χτυπήματα των ντραμς συνδυάζονται άψογα με τα tribal αισθητικής κρουστά, ενώ οι κιθάρες σαγηνεύουν με τις μελωδίες τους το ατίθασο μπάσο, το οποίο συντροφεύει με εξαιρετική μαεστρία το εύθραυστης φύσης βιολί. Τα επιβλητικά πλήκτρα τυλίγουν με την γλυκόπικρη αύρα τους το μοναχικό πιάνο, ενώ τα ανδρικά φωνητικά βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τα -εξαίσια- γυναίκεια. Μαντολίνο και μπάντζο προσδίδουν το κάτι διαφορετικό στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, ενώ καλό θα ήταν να αναφερθεί, πως από αυτό δεν απουσιάζει ούτε η ψυχεδέλεια, αλλά ούτε και οι ambient πινελιές, οι οποίες αποδεικνύονται ευεργετικές για τη ροή αυτού του έξοχου ηχητικού παραμυθιού..

..Όμοιο του οποίου, θαρρώ, πως θα κάνουμε καιρό να απολαύσουμε ξανά, κι αυτό, όχι επειδή οι Crippled Black Phoenix δεν θα κυκλοφορήσουν κάποια άλλη δουλειά παρόμοιας καλλιτεχνικής αξίας, ούτε επειδή η παγκόσμια μουσική κοινότητα δεν είναι ικανή να μας προσφέρει κάποια μπάντα με εξαιρετικές ιδέες στο μέλλον, αλλά διότι, υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες σε λίγες ώρες να μην υπάρχουμε στην σημερινή μας μορφή. Όχι, δεν καταστροφολογώ, άλλωστε, η μεμψιμοιρία είναι κάτι για το οποίο δεν διακρίνομαι, αλλά νομίζω πως είναι πλέον ξεκάθαρο το γεγονός ότι για το μέλλον μας θα αποφασίσουν κάποια ανδρείκελα, οι προθέσεις των οποίων, κάθε άλλο παρά καλές είναι. Γι' αυτό, πιστεύω πως θα ήταν καλή ιδέα να κάνουμε πράξη τον τίτλο του τελευταίου κομματιού του υποφαινόμενου δίσκου -Faced With Complete Failure, Utter Defiance Is The Only Responce- και να περιφρονήσουμε με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο τους κομπάρσους, που -ανεπιτυχώς- προσπαθούν να παραστήσουν τους πρωταγωνιστές..

..Όμως, επειδή θα ξεφύγω και δεν το θέλω, ας περιοριστώ στο ότι εάν θέλετε να γίνετε μάρτυρες της ζωντανής απόδοσης των τριών κεφαλαίων -"A Thread", "The Trap" και "The Blues Of Man"- του αριστοτεχνικού (Mankind) The Crafty Ape, αλλά και των υπόλοιπων τεραστίου βεληνεκούς κομματιών τούτης της τρομερής μπάντας, θα πρέπει να γνωρίζετε πως αυτή θα επισκεφθεί για τρίτη φορά τη χώρα μας -εάν κι εφόσον αυτή κατοικείται ακόμη- τον ερχόμενο Μάρτιο και πιο συγκεκριμένα, το Κύτταρο της Αθήνας, όπου και θα εμφανιστούν στις 8 του μήνα, αλλά και το Eightball της Θεσσαλονίκης, όπου μια μέρα αργότερα θα μοιραστούν το σανίδι με τους δικούς μας Tuber και Sleepstream. Ως τότε, δεν έχετε παρά να πολεμήσετε με όσες δυνάμεις σας έχουν απομείνει προς υπεράσπιση της ασθμαίνουσας λογικής και πιστέψτε με, δεν υπάρχει καλύτερο soundtrack από τούτο τον δίσκο, κάτω από τον μελαγχολικό μανδύα του οποίου είναι κρυμμένη η ελπίδα, η οποία ως γνωστόν πεθαίνει πάντα τελευταία.. Rise Up And Fight!