Οι γεννημένοι το 2010 και προερχόμενοι από το Rhode Island των Η.Π.Α., Pilgrim, υπέπεσαν στην αντίληψη μου τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν και κυκλοφόρησαν ένα 10" Split με τους επίσης Αμερικάνους Ice Dragon, το οποίο ανέβασε τις προσδοκίες μου για το επερχόμενο πρώτο τους full length, μιας και το κομμάτι με το οποίο συμμετείχαν σε αυτό ήταν εκπληκτικό, ενώ και η υπογραφή συμβολαίου με την Poison Tongue, που αποτελεί θυγατρική της γνωστής και μη εξαιρετέας στο metal χώρο Metal Blade Records, άφησε υπόνοιες για πολύ καλά πράγματα από τούτο το νεοσύστατο μουσικό συγκρότημα, το οποίο απαρτίζεται από τρεις νεαρούς μουσικούς: τον Krolg Splinterfirst, Slayer Of Man στα ντραμς, τον Count Elric The Soothslayer στο μπάσο και τον πολυπράγμων και μοναδικό συνθέτη της μπάντας, The Wizard, ο οποίος εκτός όλων των άλλων, έχει αναλάβει τις κιθάρες, τα φωνητικά και τους στίχους.
Η μουσική των Pilgrim προσδιορίζεται από τους περισσότερους ως παραδοσιακό doom και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο για να διαφωνήσω μαζί τους, διότι κύριες επιρροές τούτης της μπάντας αποτελούν συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath, Saint Vitus, Reverend Bizarre, Cathedral και Candlemass, ενώ δεν απουσιάζουν οι αναφορές στον ήχο των Electric Wizard.
Ο ντεμπούτο δίσκος της μπάντας, που κυκλοφόρησε τελικά στα τέλη του περασμένου Γενάρη, τιτλοφορείται Misery Wizard και περιέχει έξι κομμάτια, η συνολική διάρκεια των οποίων, αγγίζει τα 56 λεπτά. Το εν λόγω άλμπουμ συνοδεύεται υπέροχα από το artwork, που φιλοτέχνησε ο Paul McCarol της Unhinged Art. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή, καθώς προσφέρει τον απαραίτητο όγκο στις συνθέσεις του άλμπουμ, ενώ με την διαύγεια της αναδεικνύει την πολύ καλή απόδοση και των τριών μουσικών, που αποτελούν τούτη την ελπιδοφόρα μπάντα.
Όπως ίσως υποψιάζεστε, η συντριπτική πλειονότητα των συνθέσεων της μπάντας κινείται σε βασανιστικά αργούς ρυθμούς, ενώ ένα epic πέπλο καλύπτει την occult αισθητική τους. Το groovy μπάσο, που δεν διστάζει να πρωταγωνιστήσει όταν αυτό απαιτείται, σιγοντάρει τα μεγαλειώδη riffs της κιθάρας, τα solos της οποίας, λειτουργούν λυτρωτικά για την ροή των συνθέσεων, ενώ τα ιδιαιτέρως δυναμικά χτυπήματα των ντραμς φέρνουν στο νου τις πλέον εκκωφαντικές από τις βροντές, που παράγουν οι θυμωμένοι κεραυνοί, αλλά κι οι μανιασμένες αστραπές.
Είναι γεγονός, πως οι Pilgrim δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, καθώς η αργόσυρτη μουσική τους βασίζεται εν πολλοίς στα πεπραγμένα των προαναφερθέντων μεγαθηρίων του doom ήχου, αλλά αυτό θαρρώ, πως δεν θα πρέπει να μας ξενίζει, διότι έχω την εντύπωση, πως δεν είναι και πάρα πολλοί εκείνοι, που πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει παρθενογένεση στη doom μουσική εν έτη 2012, αν και η ιστορία έχει καταδείξει, πως καλό είναι ποτέ να μη λες ποτέ. Λίγη σημασία έχουν όμως αυτά, μιας και τούτοι οι φερέλπιδες νεαροί doomsters, μοιάζουν ικανοί να μας κρατήσουν για αρκετό καιρό καλή συντροφιά με τις καταρεμένες τους μελωδίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου