Mondstille - Seelenwund

Οι Αυστριακοί Mondstille γεννήθηκαν το 2004 στην Βιέννη, ενώ με τις σκοτεινές τους μελωδίες εξερευνούν τα γεμάτα καταχνιά και θλίψη ηχοτοπία της black metal μουσικής. Η μπάντα δημιουργήθηκε από τους David (κιθάρες, στίχους, artwork) και Markus (κιθάρες, φωνητικά), ενώ το line up της συμπληρώνουν οι Jorg (μπάσο) και Ludwig (πιάνο, βιολί). Στη θέση του ντράμερ δεν έχει στεριώσει κάποιος ακόμη, ενώ αρκετοί είναι οι guest μουσικοί, που συμμετέχουν στα lives τους ή/και στα άλμπουμ τους, όπως η Anna, που συμμετέχει με το τσέλο της στον δεύτερο full length δίσκο της μπάντας, Seelenwund.

Ο εν λόγω δίσκος, ο οποίος κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο από την ίδια την μπάντα και χωρίς την εμπλοκή κάποιας δισκογραφικής εταιρείας στην όλη διαδικασία, διαρκεί περίπου 64 λεπτά, ενώ περιέχει 12 κομμάτια. Η πολύ καλή παραγωγή του δίσκου οφείλεται στον Norbert Leitner των Udio Media, ενώ αξίζει να αναφερθεί, πως οι ηχογραφήσεις έλαβαν χώρα στα home studio της μπάντας. Το artwork του δίσκου είναι πανέμορφο, ενώ ταιριάζει πολύ καλά με το μουσικό, αλλά και το στιχουργικό του περιεχόμενο, το οποίο αν και χαρακτηρίζεται από απαισιοδοξία, εντούτοις, δεν στερείται ελπίδας.

Η μουσική της μπάντας έχει ως βάση της το black metal, ενώ η παρουσία βιολιού, τσέλου και πιάνου, της προσδίδουν μια αύρα εντόνως μελαγχολική και την καθιστούν ιδιαιτέρως ατμοσφαιρική. Τα ντραμς κινούνται στο γνωστό για τούτο τον ήχο μοτίβο, ενώ οι κιθάρες δεν ξεφεύγουν από την black τεχνοτροπία, παρά μόνο σε ελάχιστες στιγμές. Το μπάσο διακρίνεται εύκολα, αν και δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το πιάνο παρά την ισχνή του παρουσία, δεν δυσκολεύεται να σε σαγηνεύσει. Όμως, έχω την αίσθηση, πως την παράσταση κλέβουν οι πένθιμες μελωδίες του θρηνητικού βιολιού, αλλά και η μεστή παρουσία του τσέλου, που σε μεθάει και σε καθηλώνει με τις ξεχειλίζουσες από νοσταλγία, μοναδικά υπέροχες, μελωδίες του.

Το δεύτερο, μαγευτικό, πόνημα των Mondstille, καταδεικνύει με εύγλωττο τρόπο, πως ο όρος ατμοσφαιρικό black metal, μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς την επιτηδευμένη σε πολλές περιπτώσεις, αλλά, έχω την εντύπωση και αρκετά παρωχημένη πλέον, χρήση πλήκτρων, καθώς η ατμόσφαιρα του Seelenwund, που στα ελληνικά και σε απολύτως ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ως Πληγές των Ψυχών, είναι τόσο βαθιά συναισθηματική, που με το πέρας της ακρόασης του, θαρρείς, πως ένα βάρος έχει φύγει από μέσα σου. Όχι, τούτο το εξαιρετικό άλμπουμ δεν θα σου λύσει τα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον, θα σε κάνει να ξεχαστείς για λίγο από αυτά, καθώς θα σε παρασύρει σε ένα συναρπαστικά γλυκόπικρο ηχητικό ταξίδι. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα πραγματικά, ακαταμάχητο άκουσμα.