Το 2005 σχηματίστηκαν οι προερχόμενοι από την Αθήνα Aeon Aphelion, που απαρτίζονται από τους Γιώργο Ξενικουδάκη στην κιθάρα, Γιάννη Βάσκο στα ντραμς, Γιάννη Δαλαμάγκα στο μπάσο και Αλέξανδρο Κούτση σε φωνητικά και κιθάρα. Τούτη η άκρως ταλαντούχα μπάντα κυκλοφόρησε το περασμένο Φθινόπωρο την παρθενική της δουλειά, την οποία και διαθέτει προς δωρεάν download στην σελίδα της στο bandcamp υπό τον τίτλο: Visions Of Burning Aeons.
Ο εν λόγω δίσκος αποτελείται από 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 48 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα ειλικρινά εξαιρετικό και λεπτομερές artwork, που μας βάζει για τα καλά στο κλίμα της μουσικής και των στίχων του Visions Of Burning Aeons, το οποίο ξεχωρίζει εκτός των άλλων για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που απογειώνει τα ήδη εκρηκτικά κομμάτια του, δια μέσου της πραγματικά τέλειας ισορροπίας μεταξύ όγκου και διαύγειας, που με μαεστρία επιτυγχάνει.
Το doom/death μοτίβο των Aeon Aphelion, όπως το γνωρίσαμε στο ντεμπούτο ep τους προ τριετίας περίπου, έχει δώσει την θέση του στο παραδοσιακό doom, το οποίο κυριαρχεί στην παρθενική full length δουλειά τους. Βέβαια, στον ήχο του Visions Of Burning Aeons υπάρχουν κι άλλα στοιχεία από τον heavy χώρο, όπως για παράδειγμα κάποια stoner ψήγματα, καθώς και μερικές σχεδόν ανεπαίσθητες heavy metal πινελιές, που το καθιστούν εξόχως απολαυστικό.
Οι κιθάρες δημιουργούν ορμητικά riffs σε traditional doom ύφος και σκαρώνουν leads και solos με ένα επικό συναίσθημα, που στάζει μελαγχολία, ενώ το μεστό μπάσο είναι πανταχού παρόν στο Visions Of Burning Aeons, το οποίο διανθίζει με στιβαρές μελωδίες, την ίδια στιγμή, που σιγοντάρει εξαιρετικά τα δυναμικά ντραμς, που προσδίδουν αχαλίνωτο groove στο στολισμένο με άκρως ταιριαστά για το σφιχτό και γκρίζο ύφος του φωνητικά, τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
Η καινοτομία δεν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του traditional doom ήχου, αλλά παρόλα αυτά οι ανερχόμενοι Aeon Aphelion κατάφεραν να δώσουν μια εξαιρετικά δυνατή πνοή σε τούτο το ηχητικό παρακλάδι με το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, καθώς το Visions Of Burning Aeons, που είναι καμωμένο με περίσσια αγάπη και μεράκι για τον epic doom ήχο, στάζει αυθεντικότητα κι αποτελεί έναν από τους καλύτερους doom δίσκους της περασμένης χρονιάς. Τα σέβη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου