Draconian - A Rose For The Apocalypse

Το 1994 δημιουργήθηκαν οι Σουηδοί Draconian, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν παρεκκλίνει ούτε στιγμή της πορεία τους, στα μελαγχολικά μονοπάτια της gothic doom/death σκηνής. Για την ακρίβεια, ο σταθερός τους βηματισμός, τους οδηγεί στην κορυφή του παγωμένου gothic/doom όρους, την οποία, πάρα πολλές μπάντες τα τελευταία χρόνια επιχείρησαν να κατακτήσουν με διάφορους τρόπους, αλλά καμιά τους δεν τα κατάφερε. Η εύκολη -και μάλλον μοναδική, εξήγηση που υπάρχει για αυτό το φαινόμενο, είναι ότι οι περισσότερες gothic metal μπάντες, επικεντρώθηκαν στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι, μιας και έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στην εμφάνιση/προώθηση τους και ουχί στην ουσία της ύπαρξης τους, δηλαδή, τη μουσική.

Όμως, υπάρχουν και συγκροτήματα όπως οι Draconian, που δίνουν έμφαση στο μουσικό κομμάτι -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραμελούν ή απαξιούν για όλα τα υπόλοιπα. Οι Σουηδοί, κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες τον τέταρτο full length δίσκο τους, A Rose For The Apocalypse, μέσω της γνωστής δισκογραφικής, Napalm Records. Το νέο τους πόνημα, περιέχει 10 κομμάτια -ένα εκ των οποίων λογίζεται ως bonus track, κι έχει διάρκεια 65 λεπτά. Η παραγωγή του είναι αψεγάδιαστη ενώ, το εξώφυλλο του δίσκου -το οποίο επιμελήθηκε ο Seth Siro Anton, αν και καλλιτεχνικά άρτιο, έχω την εντύπωση ότι δεν ταιριάζει με τη μουσική ή/και τους στίχους του άλμπουμ. Οι οποίοι στίχοι, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του δίσκου, έχουν ως βασική τους θεματολογία την Αποκάλυψη, αν και το προσωπικό στοιχείο δεν απουσιάζει -αντιθέτως, είναι αρκετά έντονο.

Οι συνθέσεις της μπάντας παραμένουν στο σταθερά υψηλό τους επίπεδο, αν και δεν παρουσιάζουν κάποια καινοτομία. Η απόδοση των μελών της μπάντας είναι πολύ καλή, κι αυτό ίσως και να οφείλεται στην πολύ καλή χημεία που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα τους. Το κιθαριστικό δίδυμο είναι σε μεγάλα κέφια καθώς, παράγει πολλά δυναμικά riffs ενώ, οι μελωδικές στιγμές -που δεν λείπουν από το ρεπερτόριο τους, είναι απλά μαγικές. Το μπάσο συνεργάζεται άψογα τόσο με τις κιθάρες, όσο και με τα ντραμς, στα οποία, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά ενώ, μόνο ως άκρως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί η επιστροφή του βιολιού στον ήχο της μπάντας, μιας και το ηχόχρωμα του είναι απίστευτα ταιριαστό με την ατμόσφαιρα του εν λόγω δίσκου. Όσον αφορά τα φωνητικά -που μοιράζονται σε ανδρικά brutal και καθαρά γυναικεία, τα λόγια περιττεύουν.

Η χροιά και η άρθρωση του Anders Jacobsson βρίσκονται σε εκπληκτικά επίπεδα και αυτό μας επιτρέπει να καταλαβαίνουμε τους στίχους -που φτύνει ουρλιάζοντας, σχετικά εύκολα, ενώ η Lisa Johansson χειρίζεται με μαγευτικό τρόπο τη φωνή της καθώς, δεν αναλώνεται σε οπερετικές rock φόρμες -που τείνουν πλέον να εξελιχθούν σε βαρίδι για τούτο το ιδιαίτερα δημοφιλές μουσικό ιδίωμα, αλλά αντιθέτως, μας προσφέρει με την αγγελική της φωνή, συναισθηματικά έντονες ερμηνείες, οι οποίες, σε συνδυασμό με τα brutal ανδρικά φωνητικά, φέρνουν στο νου, την ιδιαίτερη σχέση που το Τέρας είχε αναπτύξει με την Πεντάμορφη, στο γνωστό παραμύθι. 

Το A Rose For The Apocalypse, είναι ένας δίσκος -λειψός από φανφάρες, αλλά γεμάτος ουσία, που μας υπενθυμίζει πως το gothic metal μπορεί ακόμη να μας προσφέρει ποιοτικές δουλειές, παρά τον αναμφίβολο κορεσμό στον οποίο έχει περιέλθει. Οι Draconian, θεωρώ, πως ήρθε πλέον η ώρα να λάβουν λίγη από την αναγνώριση που τους αξίζει -και που για κάποιο περίεργο λόγο, ποτέ ως τώρα δεν είχαν λάβει, ενώ, σημαντικό είναι το ότι παραμένουν πιστοί στο μουσικό τους όραμα, διότι το στοιχείο, που τους καθιστά ξεχωριστούς, ονομάζεται: αφοσίωση.