Automaton - Echoes Of Mount Ida

Το 2011 σχηματίστηκαν οι προερχόμενοι από την Αθήνα κι εξόχως ταλαντούχοι Automaton, οι οποίοι κυκλοφόρησαν κάπου προς τα τέλη του περασμένου έτους την παρθενική τους δουλειά, ένα αρκούντως heavy κι άκρως χορταστικό ep, που φέρει τον τίτλο: Echoes Of Mount Ida.

Το εν λόγω εκρηκτικό άκουσμα αποτελείται από 3 κομμάτια συνολικής διάρκειας 32 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα ταιριαστό με το ηχητικό του περιεχόμενο artwork, ενώ αρκετά καλή, αν και λίγο άνιση, είναι η παραγωγή, που ωθεί το Echoes Of Mount Ida με την ογκώδη δυναμική της.

Οι συνθέσεις των Automaton μας παρουσιάζουν ένα συμπαγές μείγμα από ψυχεδελικά doom ηχοχρώματα κι από έντονα drone ηχοτοπία, που ντύνουν υπέροχα τα μπόλικα sludge ψήγματα με τα οποία διανθίζουν τις υπέρ του δέοντος heavy κι ευωδιάζουσες πυρίτιδα μελωδίες τους.

Τα ορμητικά riffs από τις κιθάρες παρασύρουν τα πάντα στο μανιασμένο τους διάβα και δίνουν ένα μιλιταριστικό τόνο στα κομμάτια του Echoes Of Mount Ida, ενώ μεθυστική είναι η αύρα γαλήνης, που διαπερνά τα αρμονικά και βαπτισμένα στη rock ψυχεδέλεια leads και solos τους.

Τα αγριεμένα φωνητικά εντείνουν το μαχητικό πνεύμα, που διακατέχει το Echoes Of Mount Ida, με το απύθμενο γρέζι τους, ενώ το μεστό μπάσο και τα δυναμικά ντραμς, συνθέτουν ένα στιβαρό με progressive αναφορές rythm section, που ξεχειλίζει fuzz και στάζει groove σε κάθε του νότα.

Οι επιθετικές αρμονίες των Automaton διακρίνονται σε στιγμές από μερικές άκρως κολακευτικές για αυτές tribal αναφορές, που προσφέρουν μια τελετουργική αίσθηση στα λιγοστά, μα εξόχως έντονα ξεσπάσματα του αργόσυρτου, ως επί το πλείστο, ρυθμού του Echoes Of Mount Ida.

Το ανάγλυφο ψυχεδελικό doom υπόβαθρο των πολλά υποσχόμενων Automaton κυριαρχεί στο παρθενικό τους πόνημα κι αποτελεί την σταθερή βάση, που πάνω της ξεδιπλώνουν μαεστρικά, τα μακροσκελή κι εθιστικά drones τους, τα οποία εντείνουν τις σαρωτικές sludge εκρήξεις τους.

Το ντεμπούτο των ανερχόμενων Automaton είναι ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα για τη καθιέρωση τους στον ευρύτερο heavy χώρο, διότι το εκπληκτικό Echoes Of Mount Ida συνδυάζει άψογα υπό την προσωπική ηχητική τους σφραγίδα, τις πιο όμορφες heavy μελωδίες. Σχεδόν τέλειο.

Automaton: Bandcamp / Facebook

Aleph Null - Nocturnal

Δεν έχουν συμπληρώσει ούτε καν τρία χρόνια ζωής οι προερχόμενοι από το Ντίσελντορφ της Γερμανίας κι εξόχως ελπιδοφόροι Aleph Null, οι οποίοι κυκλοφόρησαν πριν από λίγες ημέρες την τρίτη συνολικά, μα πρώτη full length δουλειά τους, την οποία τιτλοφόρησαν: Nocturnal.

Ο εν λόγω δίσκος, περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 43 λεπτών και ξεχωρίζει για την πολύ καλή παραγωγή του, που προσδίδει την απαραίτητη δυναμική στις νέες συνθέσεις των ανερχόμενων Aleph Null, καθώς πετυχαίνει την τέλεια ισορροπία μεταξύ όγκου και διαύγειας.

Οι συνθέσεις του συναρπαστικού Nocturnal αναμιγνύουν μερικές από τις πλέον εθιστικές rock μελωδίες, καθώς οι δημιουργοί τους και πολλά υποσχόμενοι Aleph Null, μπολιάζουν στο heavy ήχο τους, grunge ηχοχρώματα, doom ηχοτοπία, sludge στοιχεία, post νότες και stoner ψήγματα.

Τα riffs από την κιθάρα του Philip κινούνται συνήθως σε ένα αργόσυρτο doom ύφος, το οποίο δεν διστάζει να ελιχθεί σε ψυχεδελικά post ηχοτοπία με τα leads και τα solos του, ενώ σε στιγμές οδηγεί τα κομμάτια του Nocturnal στα αχνά σύνορα stoner κι ατμοσφαιρικών sludge μελωδιών.

Τα φωνητικά του ίδιου μουσικού θαρρώ, πως κλέβουν την παράσταση στο Nocturnal, μιας κι εκτός από περίσσιο πάθος διαθέτουν κι αρκετή θεατρικότητα, καθώς κινούνται άλλοτε ανάμεσα σε καθαρά grunge και γεμάτα γρέζι stoner σημεία κι άλλοτε μεταξύ ψαλμωδιών κι ουρλιαχτών.

Το ατίθασο μπάσο του Carsten ξεχειλίζει fuzz και προσδίδει με την vintage αύρα του, τσαγανό κι οργανική αίσθηση στις συνθέσεις, ενώ τα άκρως δυναμικά ντραμς του Jens, προσφέρουν στο δυνατό Noctural γενναίες ποσότητες groove, που απογειώνουν το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Η υφέρπουσα stoner αισθητική του Nocturnal σφιχταγκαλιάζει τα αρχέγονα doom ηχοχρώματα του κι ερωτοτροπεί με τις λιγοστές, μα έντονες blues αναφορές του και γεννά έτσι ένα ευαίσθητο sludge υβρίδιο, που γουστάρει τις ψυχεδελικές post μελωδίες και λιώνει για grunge ηχοτοπία.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι Aleph Null προσφέρουν τούτη τη φανταστική δουλειά προς δωρεάν download στο bandcamp τους, αλλά γνωρίζω, πως αυτή η κίνηση σε συνδυασμό με το εξόχως απολαυστικό περιεχόμενο του Nocturnal, θα τους δώσει την δέουσα αναγνώριση. Φανταστικό.

Aleph Null: Bandcamp / Facebook

 

71TONMAN

Το 2011 στην Πολωνία σχηματίστηκαν οι 71TONMAN, που κυκλοφόρησαν την παρθενική κι ομώνυμη δουλειά τους κάπου προς τα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, επιχειρώντας έτσι ένα ιδιαιτέρως δυναμικό, κρίνοντας από τις συνθέσεις τους και μόνο, μπάσιμο στα heavy δρώμενα.

 

Τούτη η άκρως ελπιδοφόρα μπάντα, που απαρτίζεται από 5 ταλαντούχους μουσικούς, έγραψε έναν εξόχως heavy δίσκο, που διακρίνεται εκτός όλων των άλλων από την υπέρβαρη κι ογκώδη παραγωγή του, η οποία γιγαντώνει τις ήδη θηριώδους εκτοπίσματος συνθέσεις του 71TONMAN.

 

Το εν λόγω τερατώδες άλμπουμ, που αποτελείται από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 44 λεπτών, μας παρουσιάζει ένα χορταστικό μείγμα doom ολέθρου, sludge σαγήνης και stoner ψυχεδέλειας, που καθιστά τους 71TONMAN ως ένα από τα πλέον βαριά, heavy συγκροτήματα.

 

Τα riffs από τις δύο κιθάρες έχουν τεράστιο εκτόπισμα και σέρνονται σε ένα αργό doom ύφος, το οποίο αποκτά sludge μορφή από τα κατακλυσμιαία ντραμς και από το γεμάτο fuzz μπάσο των 71TONMAN, ενώ τα ψυχεδελικά stoner στοιχεία τους, οφείλουν πολλά στο γενναίο feedback.

 

Τα γυναικεία brutal φωνητικά εναλλάσσονται υπέροχα με διάφορα samples και βοηθούν έτσι την ροή του 71TONMAN σημαντικά, ενώ αποδίδουν με μπόλικη θεατρικότητα και περίσσιο πάθος τους γεμάτους απόκοσμη φαντασία στίχους, που μιλούν για έναν κόσμο όχι και τόσο ειδυλλιακό.

 

Το ανίερο doom υπόβαθρο των 71TONMAN πλαισιώνεται από καταχθόνια stoner ηχοχρώματα, τα οποία αναδεικνύουν υπέροχα τα λασπωμένα κι ανάγλυφα sludge ηχοτοπία τους, ενώ τα αργά jams τους, προσδίδουν γενναίες δόσεις σκοτεινής ψυχεδέλειας στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

 

Αυτό όμως, που ξεχωρίζει τους 71TONMAN από τις υπόλοιπες παρεμφερείς ηχητικά μπάντες θαρρώ, πως είναι η punk προσέγγιση τους στον heavy ήχο, καθώς η τεχνοτροπία τους έχει μια εξόχως απολαυστική rock υφή, που προσδίδει οργανικό τόνο στην αβυσσαλέα μουσική τους.  

 

Εν ολίγοις, τούτο το απολύτως diy άλμπουμ, που αποτελείται από τα πιο βαριά υλικά του heavy ήχου, θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των ακραίων heavy ακουσμάτων και θαρρώ, πως θα δώσει στους 71TONMAN την απαραίτητη ώθηση για να ξεχωρίσουν, μιας και το αξίζουν. Επικά heavy.

71TONMAN: Bandcamp / Facebook

 

Kamchatka - The Search Goes On

Το 2001 σχηματίστηκαν οι φοβεροί Kamchatka, που κατάγονται από την Σουηδία και οι οποίοι κυκλοφορούν τούτες τις μέρες την πέμπτη full lentgh δουλειά τους, The Search Goes On, που αποτελείται από 10 εκπληκτικά κομμάτια, των οποίων η συνολική διάρκεια αγγίζει τα 42 λεπτά.

 

Το νέο πόνημα των Kamchatka ήρθε εν μέσω μιας σημαντικής αποχώρησης από τη σύνθεση τους, αλλά αυτό μάλλον λειτούργησε θετικά για την μουσική τους, καθώς καλύφθηκε εσωτερικά το κενό, δίνοντας παράλληλα μια έξτρα σπιρτάδα στο ήδη εκρηκτικό, The Search Goes On.

 

Ο Thomas Andersson κάνει καταπληκτική δουλειά στα φωνητικά, με τα οποία προσδίδει μπόλικο συναίσθημα και πάθος στο The Search Goes On, ενώ δείχνει πιο απελευθερωμένος στην κιθάρα, καθώς δημιουργεί δυναμικά riffs κι αισθαντικά solos, που κλέβουν την παράσταση.

 

Η αψεγάδιαστη παραγωγή είναι η πρέπουσα για τις συνθέσεις των Kamchatka σε τούτο το τρομερό άκουσμα, καθώς τους προσδίδει την απαραίτητη ενέργεια για να εκτοξευθούν, ενώ και η απόδοση της μπάντας αξίζει ειδικής μνείας, μιας κι αυτή ευθύνεται για την μουσικότητα του.

 

Ο Tobias Strandvik δίνει ρυθμό και προσθέτει άφθονο groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο απογειώνεται από το σπινθηροβόλο μπάσο του Per Wiberg, που το ανέλαβε μετά το κενό, που δημιουργήθηκε εκεί, ενώ βοήθησε σημαντικά με τα πλήκτρα και με τα φωνητικά του.

 

Το fuzz ξεχειλίζει στο The Search Goes On, το οποίο στηρίζεται στα blues και στο heavy rock, ενώ τα λιγοστά stoner ψήγματα του, καθιστούν τις πλημμυρισμένες από αδρεναλίνη συνθέσεις του, άκρως απολαυστικές για όσες κι όσους γουστάρουν retro στοιχεία στην rock μουσική τους.

 

Το χορταστικό The Search Goes On θαρρώ, πως αποτελεί την καλύτερη και πιο πλούσια μουσικά δουλειά των πολύ ταλαντούχων Kamchatka και είμαι σίγουρος, πως θα το λατρέψουν, τόσο οι λάτρεις των blues, όσο κι οι λάτρεις της heavy σκηνής και του rock ήχου γενικότερα.

Kamchatka: Official Website / Facebook

Disenchanter - On Through Portals

Το 2011 σχηματίστηκαν στο Πόρτλαντ του Όρεγκον οι πολλά υποσχόμενοι Disenchanter, που απαρτίζονται από τρεις ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα έχουν σε φωνητικά και κιθάρα τη Sabine Stangenberg, στο μπάσο τον Joey DeMartini και στα ντραμς τον Jay Erbe.

Τούτη η άκρως ελπιδοφόρα μουσική παρέα από τις Η.Π.Α. κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς την δεύτερη δουλειά της, On Through Portals, η οποία όπως και το περσινό ντεμπούτο τους, έχει την μορφή ep, ενώ τούτο το άκουσμα περιέχει 3 κομμάτια συνολικής διάρκειας 32 λεπτών.

Η παραγωγή του εν λόγω ep, στέκεται σε απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο ηχητικό βάθος και την διαύγεια κι απογειώνει έτσι τις συνθέσεις των Disenchanter, που μας βάζουν για τα καλά στο στοιχειωμένο doom κλίμα τους, με τους στίχους και το artwork του On Through Portals.

Ιστορίες για αιώνια ταξίδια στο σκοτάδι από εγκλωβισμένες ψυχές βγαίνουν από την στεντόρεια και συνάμα μαγευτική θηλυκή φωνή, ενώ η κιθάρα δίνει ώθηση στις χορταστικές συνθέσεις του On Through Portals με τα φέροντα έντονα stoner ηχοχρώματα leads και τα δυναμικά riffs της.

Το μπάσο διανθίζει με γενναίες ποσότητες fuzz τον πυκνό ήχο των ανερχόμενων Disenchanter και συγχρόνως σιγοντάρει τα στιβαρά ντραμς, τα οποία στολίζουν με αχαλίνωτο groove το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, που αποτελεί ένα σφιχτό κράμα proto doom και αγνής rock ψυχεδέλειας.

Χαμένες αιωνίως στην απόκοσμη occult διάσταση των Disenchanter, μελωδίες, στροβιλίζονται σαν υπνωτισμένα πλάσματα μέσα σε μια εθιστική doom δίνη, η κινητήριος δύναμη της οποίας, έρχεται από τα βάθη του stoner ήχου και καταλήγει στις ψυχεδελικές αιχμές blues ηχοτοπίων.

Ο αρκούντως ογκώδης και βαθύς ήχος των Disenchanter, έχω την εντύπωση ότι θα συνεπάρει με την heavy ορμή του όσους κι όσες το προτιμήσουν, καθώς το On Through Portals, το οποίο διατίθεται προς download από το bandcamp τους, είναι σχεδόν εθιστικό κι εξόχως απολαυστικό.

Disenchanter: Official Website / Facebook

Delayhead - Vol. 80%

Το 2010 στο Πόρι της Φινλανδίας σχηματίστηκαν οι τετραμελής Delayhead, που κυκλοφορούν εδώ και λίγες ημέρες μέσω της Inverse Records την δεύτερη κι εξίσου εκρηκτική με το ντεμπούτο τους, δουλειά, που έχει την μορφή full length και η οποία φέρει τον τίτλο: Vol. 80%.

 

Η παραγωγή του δίσκου είναι ιδιαιτέρως δυναμική και προσφέρει μια έξτρα σπιρτάδα στα ήδη εξόχως σπιρτόζικα κομμάτια των Delayhead, ενώ το artwork του Vol. 80%, που μας βάζει για τα καλά στο ηχητικό του κλίμα, κινείται σε παρόμοια μονοπάτια με τον προηγούμενο δίσκο τους.

 

Ο ηχητικός χαρακτήρας των Delayhead είναι ξεκάθαρα metal, αν και θαρρώ, πως δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά σε ποιο παρακλάδι της ταιριάζει καλύτερα, καθώς τα μελωδικά στοιχεία του Vol. 80% βρίσκονται σε τέλεια αναλογία και πλήρη αρμονία με το σκληρό μουσικό τους μοτίβο.

 

Τα δυναμικά ντραμς συνεργάζονται άψογα με το μεστό μπάσο και δημιουργούν ένα υπέρ του δέοντος groovy πέπλο, μέσα στο οποίο οι Delayhead υφαίνουν με δεξιοτεχνία, άλλοτε αιχμηρά riffs κι άλλοτε γαλήνια leads και λυσσαλέα solos, αμφότερα βαπτισμένα σε κλασσικά metal νερά.

 

Τα αγριεμένα φωνητικά απορρέουν πάθος και με σύμμαχο το γρέζι τους αποδίδουν εξίσου καλά στα ήρεμα και στα δυνατά σημεία των κομματιών του Vol. 80%, το οποίο αποτελεί έναν εξόχως χορταστικό δίσκο, καθώς αποτελείται από 13 κομμάτια συνολικής διάρκειας σχεδόν 54 λεπτών.

 

Εν ολίγοις, αν ψάχνετε για κάτι αρκούντως heavy κι άκρως δυναμικό και δεν σας χαλάει η metal αισθητική, τότε το Vol. 80% από τους ανερχόμενους Delayhead είναι μια εξαιρετική επιλογή για σας, καθώς οι στιβαρές κι όμορφες συνθέσεις τους, ξεχειλίζουν συναίσθημα κι ενέργεια. Δυνατό.

Delayhead: Facebook

Inverse Records: Official Website

I Am No Hero - Underwater Cities

Το 2010 στην Αθήνα σχηματίστηκαν οι ταλαντούχοι I Am No Hero, που στις αρχές του έτους κυκλοφόρησαν την δεύτερη full length δουλειά τους, η οποία αποτελείται από πέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 41 λεπτών και φέρει τον αινιγματικό τίτλο: Underwater Cities.

Η παραγωγή του εν λόγω δίσκου προσφέρει διαύγεια στις συνθέσεις του και αναδεικνύει σωστά τα κομμάτια του, ενώ ειδικής μνείας αξίζει το πολύ όμορφο artwork του Underwater Cities, το οποίο πλαισιώνει υπέροχα το μελαγχολικό, μα συνάμα και φωτεινό, μουσικό του περιεχόμενο.

Ο μυστηριώδης και πλούσιος μουσικός κόσμος των I Am No Hero αποτελείται από έντονα post rock χρώματα κι αποπνέει μια κινηματογραφική αύρα, που ταιριάζει με τις noise ανησυχίες τους κι αναδεικνύει τα σχεδόν ανεπαίσθητα progressive ψήγματα, που διανθίζουν τις μελωδίες τους.

Τα φωνητικά προσδίδουν instrumental υπόσταση στο Underwater Cities, μιας κι απουσιάζουν από αυτό, καθιστώντας έτσι ακόμη πιο αρμονική την ήδη γαλήνια ροή του, που είναι απόρροια των μεστών συνθέσεων των ευρισκόμενων σε συνθετικό κι εκτελεστικό οίστρο, I Am No Hero.

Οι κιθάρες ξεχωρίζουν από μια νοσταλγική αισθητική, αν και σε αρκετές στιγμές του εξαιρετικού Underwater Cities ορθώνουν το ανάστημα τους κι αποπνέουν μια άκρως ελπιδοφόρα ηχητική αύρα, που έρχεται σε αντιδιαστολή με την σαγηνευτική κι έμφυτη μελαγχολία, που τις διακρίνει.

Το ισχνό σε μέγεθος, μα εξόχως δυναμικό μπάσο, συντροφεύει πιστά, τόσο τις κιθάρες, όσο και τα αρκούντως δυνατά ντραμς, τα οποία κρατούν με μαεστρία και με περίσσια τεχνική τα ηχητικά μπόσικα του Underwater Cities, που εκτός των άλλων, ξεχωρίζει και για την οργανική υφή του.

Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική από όλες τις απόψεις κυκλοφορία, το οποίο αποτελεί ένα πολύ καλά κρυμμένο διαμάντι της ελληνικής rock σκηνής κι ελπίζω να δώσει στους I Am No Hero την ανάλογη προσοχή, διότι το Underwater Cities αξίζει πολλών επαίνων. Εύγε.

I Am No Hero: Facebook / Official Website

Into The Dust

Από την Μπραζίλια προέρχονται οι Into The Dust, που σχηματίστηκαν το 2000, οι οποίοι αν και υπάρχουν 14 χρόνια δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη κάποια full length δουλειά, παρά μόνο ένα demo και δυο eps, το έσχατο χρονικά εκ των οποίων, έγινε διαθέσιμο από την σελίδα τους στο bandcamp πριν από λίγες ημέρες προς download δια οποιουδήποτε αντιτίμου εμείς επιλέξουμε.

Το εν λόγω ep, φέρει το όνομα των δημιουργών του κι αποτελείται από 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 32 λεπτών, τα οποία μας παρουσιάζουν ένα χορταστικό μείγμα από doom μελωδίες, τις οποίες οι Into The Dust έχουν διανθίζει με μπόλικα stoner ψήγματα, καθώς και με αρκετά sludge στοιχεία, καθιστώντας έτσι την πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους, απολαυστική.

Η παραγωγή του Into The Dust είναι υποδειγματική, μιας και αναδεικνύει περίφημα το μεστό κι ώμο ηχητικό του περιεχόμενο, καθώς του προσφέρει έξτρα δυναμική με την τέλεια ισορροπία μεταξύ διαύγειας, όγκου και βρωμιάς, ενώ και η απόδοση της ίδιας της μπάντας αξίζει ειδικής μνείας, αφού και οι τρεις τους κάνουν εκπληκτική δουλειά, τόσο συνθετικά, όσο κι εκτελεστικά.

Η οργανική αύρα του Into The Dust προσδίδει στις συνθέσεις μια άκρως κολακευτική για αυτές vintage αισθητική, η οποία απογειώνει τον αγνό doom χαρακτήρα του στιβαρού rythm section, καθώς το ατίθασο μπάσο ακούγεται πεντακάθαρα να σιγοντάρει τα προερχόμενα από τα groove σπήλαια ντραμς, που με περίσσια μαεστρία κρατούν τα μπόσικα του εξαιρετικού Into The Dust.

Η κιθάρα σκαρώνει riffs σε doom rock μοτίβο, τα οποία διανθίζει με stoner γυρίσματα και με αχνά metal υφής solos, την ίδια στιγμή, που τα ισχνά πλήκτρα γεμίζουν εντυπωσιακά τον ήδη μεγάλου εκτοπίσματος ήχο του Into The Dust, ενώ τα φωνητικά ισορροπούν πάνω σε μια λεπτή γραμμή brutal και καθαρότητας, πλημμυρίζοντας έτσι με γρέζι την έντονη θεατρικότητα τους.

Το μέλλον των Into The Dust στον heavy χώρο μοιάζει λαμπρό, αν κρίνω από την παρθενική κι ομώνυμη επίσημη κυκλοφορία τους, καθώς το περί ου ο λόγος ep, διαθέτει όλα τα στοιχεία, που είναι απαραίτητα για να ξεχωρίσει από τον σωρό των κυκλοφοριών στο είδος, ενώ το σημαντικό είναι, πως προσφέρει στους ταλαντούχους δημιουργούς του, την δική τους ηχητική ταυτότητα.

Εάν λοιπόν γουστάρετε το doom σας να περιέχει γενναίες δόσεις παλιομοδίτικου stoner, καθώς και μερικά sludge ηχοχρώματα, που στάζουν vintage αρμονία, τότε το ντεμπούτο ep των πολλά υποσχόμενων Into The Dust είναι η πιο καλή επιλογή σας, καθώς τα σχεδόν ανεπαίσθητα blues αρώματα του, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας μαγέψουν με την heavy ευωδία τους. Έξοχο.

Into The Dust: Bandcamp / Facebook

Slomatics - Estron

Από την Βόρεια Ιρλανδία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη του Μπέλφαστ προέρχονται οι σχηματισμένοι το 2004 κι εξαιρετικά ταλαντούχοι Slomatics, οι οποίοι πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν την τέταρτη full length δουλειά τους, που φέρει τον αινιγματικό τίτλο: Estron.

Η ερμηνεία του τίτλου σε συνδυασμό με το φανταστικό artwork του εν λόγω δίσκου, μας βάζει για τα καλά στο ηχητικό του κλίμα, ενώ η πολύ καλή παραγωγή του Estron, προσφέρει στις νέες συνθέσεις των Slomatics διαύγεια και βάθος, αναδεικνύοντας έτσι, την heavy δυναμική τους.

Το space στοιχείο κυριαρχεί στο Estron, μιας κι εκτός από το οπτικό του κομμάτι, το συναντάμε και στους στίχους του, αλλά και στην μουσική του, η οποία περιέχει κάμποσους νεωτερισμούς, όσον αφορά αυτά, που οι ίδιοι οι Slomatics μας είχαν δείξει με τις προηγούμενες δουλειές τους.

Οι δυο κιθάρες των Slomatics παραμένουν υπέρ του δέοντος heavy και συνεχίζουν να γεννούν μεγαλειώδη riffs σε πρωτόγονο doom ύφος, καθώς και βαλτώδη solos, που φέρουν μεθυστικές sludge πινελιές στην ραχοκοκαλιά τους, η οποία αναδίδει δηλητηριώδεις stoner αναθυμιάσεις.

Η μεγάλη αλλαγή στην μουσική των Slomatics έγκειται στα φωνητικά, που είναι πιο καθαρά από ποτέ και προσφέρουν μια αγωνιώδη αίσθηση στο Estron, ενώ το πιάνο και η εκτεταμένη χρήση πλήκτρων, αποτελούν ακόμη ένα άκρως ενδιαφέρον νέο στοιχείο στον ήχο της μπάντας.

Τα σεισμικά ντραμς εντείνουν το groove, που ξεπηδά από τις γεμάτες fuzz κιθάρες και ντύνουν υπέροχα τις θηριώδεις συνθέσεις του Estron, οι οποίες διακρίνονται από μια αιθέρια κι εξόχως σαγηνευτική space αύρα, που καθιστά το έσχατο χρονικά πόνημα των Slomatics, καθηλωτικό.

Ο ανίερος κι εκκωφαντικός doom χαρακτήρας των Slomatics ξεδιπλώνεται μέσα από ένα αχνό prog πρίσμα, το οποίο είναι απόρροια των ανάγλυφων space ηχοχρωμάτων τους, ενώ τα έντονα sludge ηχοτοπία τους, κολακεύονται από τα δυνατά 70's αρώματα, που κατακλύζουν το Estron.

Δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος space sludge, αλλά θαρρώ, πως ταιριάζει γάντι στο Estron, καθώς περιγράφει με μαεστρία το απολαυστικό μουσικό περιεχόμενο του, ενώ συνοψίζει άψογα την αναζήτηση νέων ηχητικών διαδρόμων στο εξώτερο heavy σύμπαν από τους Slomatics.

Εν κατακλείδι, το σημαντικό είναι ότι οι Slomatics φαίνονται να βρίσκονται στην καλύτερη φάση της πορείας τους στα δαιδαλώδη heavy σοκάκια, καθώς το συναρπαστικό Estron θαρρώ, πως είναι η πιο μεστή και χορταστική δουλειά τους ως τώρα κι έτσι σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Slomatics: Bandcamp / Facebook / Official Website

Major Kong - Doom Machine

Από τις στάχτες των Fifty Foot Woman σχηματίστηκαν προς τα τέλη του 2010 οι Major Kong, που κατάγονται από την Πολωνία και οι οποίοι κυκλοφόρησαν πριν λίγες εβδομάδες την τέταρτη συνολικά, μα δεύτερη full length δουλειά τους, που φέρει τον απολύτως αντιπροσωπευτικό σε σχέση με το υπέρ του δέοντος heavy μουσικό της περιεχόμενο, τίτλο: Doom Machine.

Το εν λόγω άλμπουμ αποτελείται από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 35 λεπτών και ξεχωρίζει για την εκλεκτή του παραγωγή, που επιτρέπει σε όλα τα μουσικά όργανα να ακουστούν σωστά κι αρκούντως καθαρά, καθώς προσφέρει διαύγεια στις νέες συνθέσεις των Major Kong, δίχως όμως να τους στερεί την live κι αρχέγονη αίσθηση, που τις διαπερνά.

Ο μεγαλειώδης ηχητικός χαρακτήρας του Doom Machine πλαισιώνεται από ένα εξίσου εντυπωσιακό με τις συνθέσεις του artwork, το οποίο εντείνει την έντονη αύρα ψυχεδέλειας, που διαπερνά την τερατώδους εκτοπίσματος υπόσταση τους σε όλη του τη διάρκεια, ενώ αναδεικνύει με εύγλωττο τρόπο, τόσο τα sludge ψήγματα τους, όσο και την ωμή doom ραχοκοκαλιά τους.

Η κιθάρα ελίσσεται σε fuzz βάλτους και δημιουργεί εθιστικά riffs με περίσσια μαεστρία, τα οποία διανθίζει με psych υφής solos και leads, που φέρουν στον εύθραυστο κορμό τους μια αχνή metal αισθητική, που κολακεύει το σφιχτό rythm section, το οποίο αποτελείται από το ογκώδες μπάσο, που ντύνει με το ατίθασο γουργουρητό του, τα κατακλυσμιαία χτυπήματα των μεστών ντραμς.

Το θηριώδες ηχητικό ανάστημα των Major Kong διακρίνεται από το αχαλίνωτο groove του κι από την παραμόρφωση, που πηγάζει από τα έγχορδα του, ενώ η απουσία φωνητικών λειτουργεί πολύ καλά για αυτούς κι εξαιρετικά για την ροή του Doom Machine, η οποία είναι εφάμιλλη με τα νερά, που τρέχουν μανιωδώς κι ασταμάτητα προς το τέλος του καταρράκτη.

Ο εκκωφαντικός τρόπος με τον οποίο οι Major Kong προσεγγίζουν την doom μουσική έχει ως αποτέλεσμα οι εμπνευσμένες τους συνθέσεις, που μοιάζουν να προέρχονται από τα έγκατα του proto doom ήχου, να αποτελούν ένα χορταστικό heavy μείγμα, που περιέχει γενναίες ποσότητες stoner ηχοχρωμάτων και sludge πινελιές, που απογειώνουν το εκρηκτικό ταμπεραμέντο τους.

Δεν γνωρίζω τον λόγο, που οι Major Kong δεν είναι ευρύτερα γνωστοί παρά μόνο ξεχωρίζουν στον underground χώρο, αλλά κάτι μου λέει, πως το εκπληκτικό Doom Machine θα τους δώσει την αναγνώριση, που αξίζουν, καθώς αποτελεί ένα άκουσμα, που οι heavy συνθέσεις του, έχουν για προορισμό την doom ουτοπία. Γυρίστε το κλειδί στη μηχανή κι απολαύστε το ταξίδι.

Major Kong: Bandcamp / Facebook

 

Mammoth Salmon - Call Of The Mammoth

Από το 2012 όταν και σχηματίστηκαν στο Πόρτλαντ του Όρεγκον οι ανερχόμενοι κι αρκούντως ελπιδοφόροι Mammoth Salmon, δεν έχουν σταματήσει να εξελίσσονται ως μπάντα, μιας κι έπειτα από την κυκλοφορία των δυο πρώτων ep τους, τον ντράμερ Mitch και τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Paul, ήρθε να πλαισιώσει ο Alex στο μπάσο, προσδίδοντας βάθος στον ήχο τους.

Το πρώην ντουέτο συνεχίζοντας πλέον ως δυναμικό τρίο, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε την αποτελούμενη από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 23 λεπτών, τρίτη της δουλειά, που φέρει τον τίτλο: Call Of The Mammoth κι έχει την μορφή ep, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, πως την πολύ καλή παραγωγή του ανέλαβε ο γνωστός στον heavy χώρο, Adam Pike.

Ο ήχος των Mammoth Salmon είναι βαθύς κι ογκώδης και ξεχωρίζει για το βασανιστικά αργό τέμπο του, το οποίο αναδεικνύει την εκτελεστική αρτιότητα τους και τους προσδίδει ευθύς εξαρχής την δική τους μοναδική ηχητική ταυτότητα, που περιέχει μπόλικα doom ηχοτοπία κι αρκετά stoner ψήγματα, τα οποία ντύνουν με μαεστρία με κάμποσα θολά sludge ηχοχρώματα.

Τα διακεκομμένα riffs κινούνται στις σκιές ενός sludge μοτίβου κι έχουν έντονες drone αναφορές, που καθιστούν την αργόσυρτη κορμοστασιά τους εξόχως απολαυστική, ενώ το στιβαρό rythm section πλαισιώνει υπέροχα την κιθάρα με το πνιγμένο στο fuzz μπάσο του και τα σαρωτικά χτυπήματα των ντραμς, που προσδίδουν μια αιχμηρή αισθητική στο Call Of The Mammoth.

Τα φωνητικά του δίσκου ξεχειλίζουν γρέζι και φέρουν μια αίσθηση παράνοιας στην χροιά τους, που μοιάζει αρκετά με την φωνή μια βρετανικής μορφής του doom χώρου, που πλέον δεν είναι ενεργή, ενώ ταιριάζουν απίστευτα καλά στην ηχητική ατμόσφαιρα των Mammoth Salmon, την οποία και διανθίζουν με περίσσιο πάθος και συγχρόνως, την εμπλουτίζουν με θεατρικότητα.

Η doom μουσική αποτελεί την βάση για να ξεδιπλωθούν σωστά τα stoner ψήγματα και τα sludge στοιχεία των Mammoth Salmon κι έτσι το πολύ καλό Call Of The Mammoth, που διατίθεται για download από την σελίδα τους στο Bandcamp, δια όποιου αντιτίμου εσείς ορίσετε, αποκτά μια υπέρ του δέοντος βαριά κι ογκώδη heavy rock υπόσταση, που το καθιστά εξόχως απολαυστικό.

Εν ολίγοις, οι Mammoth Salmon μοιάζουν να έχουν ήδη βρει τον ήχο, που τους ταιριάζει κι αυτό είναι εξόχως θετικό για το μέλλον τους και κρίνοντας από το χορταστικό Call Of The Mammoth, καθώς κι από τα δυο προηγούμενα ep τους, τολμώ να πω ότι θα είναι λαμπρό, μιας και τούτοι οι τύποι δείχνουν, πως έχουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν στον heavy χώρο. Well done.

Mammoth Salmon: Bandcamp / Facebook

Potergeist - Swampires

Από το 2004 όποτε και με βάση την Αθήνα σχηματίστηκαν οι Potergeist δεν έχουν σταματήσει να είναι ιδιαιτέρως δραστήριοι στη ντόπια heavy σκηνή και να δουλεύουν ακατάπαυστα κι αυτό φαίνεται ότι άρχισε να αποδίδει καρπούς, καθώς το όνομα τους γίνεται ολοένα και πιο γνωστό.

 

Αυτό οφείλεται στα εκρηκτικά lives τους, αλλά και στις εξαιρετικά δυναμικές studio δουλειές τους, στις οποίες πριν λίγους μήνες προστέθηκε η τέταρτη συνολικά και τρίτη full length κυκλοφορία τους, που φέρει τον ταιριαστό με το ηχητικό του περιεχόμενο, τίτλο-λογοπαίγνιο: Swampires.

 

Ο εν λόγω δίσκος, που συνοδεύεται από ένα εξαίσιο και με ιδιαίτερη προσοχή στην λεπτομέρεια artwork κι από μια πραγματικά αψεγάδιαστη παραγωγή, αποτελείται από 10 κομμάτια -δυο εκ των οποίων λειτουργούν ως intro και outro αντίστοιχα- συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών.

 

Η μουσική του Swampires είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί επακριβώς, μιας και περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία της heavy, της rock και της metal σκηνής, που προσέδωσαν στους αρκετά δραστήριους εσχάτως Potergeist, την εξόχως απολαυστική, μοναδική τους ηχητική ταυτότητα.

 

Το ηχητικό μοτίβο του Swampires αποτελείται από έντονες southern πινελιές κι εμπλουτίζεται από χορταστικά blues ψήγματα κι από ορμητικά sludge στοιχεία, ενώ από το εκρηκτικό dna του δεν λείπουν ούτε τα stoner ηχοχρώματα, ούτε και τα αχνά metal ηχοτοπία, που το απογειώνουν.

 

Οι κιθάρες σκαρώνουν riffs με αύρα πυρίτιδας, άλλοτε σε southern ύφος κι άλλοτε με έντονες stoner ανησυχίες, ενώ τα παθιασμένα φωνητικά στάζουν γρέζι και σπιρτάδα, πλαισιώνοντας έτσι με τον πλέον δυναμικό τρόπο, τα έχοντα metal αιχμές leads και solos, που γεννούν οι 2 κιθάρες.

 

Τα αρκετά blues στοιχεία του Swampires ξεπηδούν μέσα από το ισοπεδωτικό και στιβαρό rythm section των Potergeist, το οποίο αποτελείται από το μεστό και πνιγμένο στο fuzz μπάσο κι από καταιγιστικά ντραμς με sludge αύρα, το κάθε ένα χτύπημα των οποίων, ξεχειλίζει από groove.

 

Η πρόοδος των Potergeist καθίσταται σαφέστατη από τις πρώτες κιόλας νότες του νέου τους πονήματος, καθώς το ταλέντο τους ξεχύνεται βίαια μέσα από τις δυναμικές κι εμπνευσμένες τους μελωδίες, οι οποίες μαρτυρούν συνθετικό οίστρο, εκτελεστική αρτιότητα και heavy καύλα.

 

Οι Potergeist γουστάρουν πολύ αυτό, που με περίσσιο μεράκι κάνουν και το αποδεικνύουν μέσα από το πάθος τους για συνεχή εξέλιξη κι αδιάκοπη βελτίωση σε όλους τους τομείς και δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση για αυτό, από το συναρπαστικό Swampires.

 

Η απόδοση όλων των μελών τούτης της ραγδαίως ανερχόμενης μπάντας στο Swampires είναι ειλικρινά εκπληκτική, μιας και διοχετεύει την αχαλίνωτη ενέργεια της σε αυτό και την μετατρέπει με μαεστρία σε ταξίδι γεμάτο αδρεναλίνη, αλκοόλ κι αλητεία μέσα από heavy σύννεφα καπνού.

 

Αν τυχόν αμφιβάλλετε για όλα τα παραπάνω ή αν ανήκετε σε αυτούς, που σνομπάρουν την ντόπια σκηνή, τότε επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα των Potergeist κι αποκτήστε δωρεάν το φανταστικό Swampires για να σχηματίσετε οι ίδιοι την άποψη σας για τούτο το άκουσμα.

 

Κάτι μου λέει, πως μετά την πρώτη κιόλας ακρόαση του έξοχου Swampires θα υπάρξουν πολλά κεφάλια, που θα λικνιστούν όντας ξεμυαλισμένα και θα ενδώσουν στις λάγνες ορέξεις των πολλά υποσχόμενων Potergeist κι είμαι βέβαιος, ότι άποψη σας θα είναι δικαίως η καλύτερη. Άξιοι.

Potergeist: Official Website / Facebook

Bong Breaker - Mountain

Δύο χρόνια πέρασαν από την δημιουργία των Ολλανδών, Bong Breaker και η στιγμή για το πρώτο και ίσως τελευταίο full length άλμπουμ τους έφτασε πριν λίγες ημέρες, καθώς τούτο το εξαιρετικά δυναμικό και ταλαντούχο ντουέτο μουσικών, κυκλοφόρησε το θηριώδες Mountain.

Ο εν λόγω δίσκος, που πλαισιώνεται από ένα ταιριαστό με την δυναμική μουσική του, artwork, αποτελείται από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 53 λεπτών και διακρίνεται για την πάρα πολύ καλή παραγωγή του, που απογειώνει την ογκώδη υπόσταση του, δίχως να την παραμορφώνει.

Η κιθάρα υφαίνει τερατώδους αναστήματος riffs σε doom ύφος, αλλά με μπόλικες stoner πινελιές και πλέκει εθιστικά leads, που καρφώνονται στο μυαλό, ενώ τα ως επί τω πλείστο καθαρά φωνητικά, ταιριάζουν άψογα στην υπέρ του δέοντος heavy μουσική φιλοσοφία του Mountain.

Το φέρον γενναίες ποσότητες fuzz στην ραχοκοκαλιά του, μπάσο, συνθέτει μαζί με τα εξόχως δυναμικά ντραμς ένα απίστευτα δυνατό rythm section, το οποίο προσδίδει στον πυκνό ήχο των ορμητικών Bong Breaker, μια εξόχως κολακευτική για αυτόν, παραδοσιακή doom αισθητική.

Η μουσική του χορταστικού κι άκρως απολαυστικού Mountain στηρίζεται σε παραδοσιακά doom θεμέλια, τα οποία οι Bong Breaker έχουν ενισχύσει με έντονα stoner στοιχεία, αναδεικνύοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα καλά κρυμμένα κι αρκούντως δυναμικά, sludge ψήγματα τους.

Ο πλούσιος ήχος των Bong Breaker αποτελεί εξαιρετική συντροφιά για τους λάτρεις, τόσο του κλασικού heavy ήχου, όσο και του πιο σύγχρονου, καθώς οι στιβαρές τους συνθέσεις περιέχουν τα πιο ζηλευτά στοιχεία από όλες τις εκφάνσεις της heavy μουσικής και τα συνδυάζουν άψογα.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο το μέλλον των Bong Breaker, μιας και προς το παρόν βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης, αλλά το μόνο σίγουρο είναι, πως ο ντεμπούτο δίσκος τους, Mountain, είναι το πιο heavy άλμπουμ, που κυκλοφόρησε επίσημα μες το 2014 ως τώρα. Επενδύστε άφοβα.

Bong Breaker: Bandcamp / Facebook

 

This Is Nowhere - Turn On, Tune Down, Drop D

Το 2009 σχηματίστηκαν οι ορμώμενοι από την Θεσσαλονίκη, This Is Nowhere, οι οποίοι πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν μέσω της Nasoni Records την τρίτη δουλειά τους, μα πρώτη με full length μορφή, η οποία αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών.

Ο εν λόγω δίσκος, που φέρει τον σαφέστατο σε σχέση με το μουσικό του περιεχόμενο, τίτλο: Turn On, Tune Down, Drop D, πλαισιώνεται από ένα άκρως ταιριαστό με τον ήχο του artwork και διακρίνεται για την έξοχη παραγωγή του, που απογειώνει τις εμπνευσμένες συνθέσεις του.

Η εκτελεστική ικανότητα, το μουσικό ταλέντο κι ο συνθετικός οίστρος τούτης της τετραμελούς μπάντας αναδεικνύονται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο από τα πλούσια ηχητικά κομμάτια του Turn On, Tune Down, Drop D, που συνδυάζουν εξαίσια τα πιο εθιστικά ηχοτοπία της rock.

Το ψυχεδελικό πέπλο με το οποίο είναι τυλιγμένη η μουσική των This Is Nowhere ξεχωρίζει για τα noise ψήγματα και τις ανέμελες space πινελιές του, που καλύπτουν υπέροχα το desert μοτίβο τους, το οποίο απογειώνεται από την experimental προσέγγιση τους στα blues ηχοχρώματα.

Οι κιθάρες υφαίνουν λυσεργικά riffs σε τεμπέλικο ρυθμό, που άλλοτε στάζουν γαλήνη κι άλλοτε ξεχειλίζουν fuzz, ενώ τα ατίθασα solos και leads του Turn On, Tune Down, Drop D, εντείνουν το φασαριόζικο χαρακτήρα του και βοηθούν σημαντικά την αψεγάδιαστη κι αρμονική ροή του.

Το συχνά πυκνά πνιγμένο στην παραμόρφωση στο Turn On, Tune Down, Drop D, μπάσο, δεν διστάζει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, όταν κρίνει ότι χρειάζεται, ενώ σιγοντάρει εξαίσια τα ντραμς, που προσδίδουν στο ηχητικό σύνολο γενναίες ποσότητες groove με την δυναμική τους.

Τα υπνωτικά φωνητικά στο χαμηλά κουρδισμένο Turn On, Tune Down, Drop D, ταιριάζουν υπέροχα στην εθιστική μουσική του, καθώς της προσδίδουν μια έντονη αίσθηση ραστώνης, που κολακεύει τις άκρως δυναμικές μεν, μα εξόχως νωχελικές δε, μελωδίες των This Is Nowhere.

 

Η αψεγάδιαστη εναλλαγή συναισθημάτων στο Turn On, Tune Down, Drop D, είναι απόρροια της φανταστικής μουσικής έμπνευσης των δημιουργών της, που με μαεστρία πετυχαίνουν να μπολιάσουν τις ηχητικές τους καταβολές και να μας προσφέρουν έτσι ένα psych rock διαμάντι.

 

Ο πλούσιος μουσικός κόσμος των This Is Nowhere ξεδιπλώνεται σαν ένα λουλούδι ευρισκόμενο σε φάση άνθισης μέσα από το ντεμπούτο full length τους και διανθίζει τα ακούσματα μας με γαλήνια noise ηχοτοπία, μεθυστικά desert ηχοχρώματα και blues μαγεία.

Εν ολίγοις, οι ανερχόμενοι This Is Nowhere, που εδώ και χρόνια ξεχωρίζουν στην underground ντόπια σκηνή, κυκλοφόρησαν έναν εκπληκτικό από όλες τις απόψεις δίσκο, που θαρρώ, πως θα κλέψει καρδιές με την απαράμιλλη ομορφιά του. Turn On, Tune Down, Drop D, απολαύστε.

This Is Nowhere: Bandcamp / Facebook

Nasoni Records: Official Website

 

Loath - Total Peace

Δεν έχουν συμπληρώσει ούτε καν έναν χρόνο ζωής οι απαρτιζόμενοι από τέσσερις μουσικούς και Φινλανδοί Loath, οι οποίοι κυκλοφορούν τούτες τις μέρες την πρώτη τους δουλειά μέσω της Inverse Records, που έχει την μορφή full length άλμπουμ και φέρει τον τίτλο: Total Peace.

Ο εν λόγω δίσκος, όσον αφορά την μουσική του έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τον τίτλο του, καθώς είναι κάθε άλλο παρά ειρηνική, μιας κι ο ήχος του, όπως αποτυπώνεται στα 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 32 λεπτών, που τον αποτελούν, αποτελεί ένα εκρηκτικό extreme μείγμα.

Το βδελυρό κι απόκοσμο doom μοτίβο των Loath ξεδιπλώνεται άλλοτε με νωχελικούς sludge ρυθμούς κι άλλοτε με grind ξεσπάσματα, που σέρνονται πάνω σε έναν οργισμένο ηχητικό καμβά από hardcore ηχοχρώματα κι από αιματοβαμμένα crust ηχοτοπία με αιχμηρά death ψήγματα.

Τα riffs από τις δυο κιθάρες ορίζουν το τέμπο του Total Peace, που άλλοτε είναι αργόσυρτο και σε doom ύφος κι άλλοτε ξεχύνεται σαν χείμαρρος με την grind υπόσταση του, ενώ τα φωνητικά είναι πάντα σε brutal ύφος, εντείνοντας έτσι την αποπνικτική και σχεδόν death ατμόσφαιρα του.

Το μεστό μπάσο των Loath σιγοντάρει επιτυχώς, τόσο τις μανιασμένες τους κιθάρες, όσο και τα καταιγιστικά τους ντραμς, τα οποία ξεφεύγουν σε blast beats σημεία μέσα στην ορμητική black τεχνοτροπία τους, ενώ τα διάφορα samples ενισχύουν την αψεγάδιαστη ροή του Total Peace.

Η παραγωγή του δίσκου είναι πυκνή κι αρκούντως δυναμική, ενώ συγχρόνως προσδίδει στο έχον μια υπόγεια αύρα παράνοιας, τελικό ηχητικό σύνολο, την τέλεια ισορροπία μεταξύ βρωμιάς και διαύγειας, μιας κι όλα τα μουσικά όργανα ακούγονται καθαρά, παρά την πνιχτή υφή της.

Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικό ηχητικό μακελειό, που όμως οι Loath πετυχαίνουν να μας το δώσουν μέσα από ένα άρτιο συνθετικά πρίσμα, καθιστώντας έτσι το ντεμπούτο τους, Total Peace, ως ένα από τα καλύτερα ακραία heavy ακούσματα της χρονιάς.

Loath: Facebook

Inverse Records: Official Website

 

Australasia - Vertebra

Το 2012 στην Ιταλία σχηματίστηκαν οι Australasia, που απαρτίζονται από δύο πολυπράγμωνες μουσικούς και οι οποίοι κυκλοφόρησαν στα τέλη του περασμένου Φθινοπώρου την πρώτη full length, μα δεύτερη συνολικά δουλειά τους μέσω της βέλγικης Immortal Frost Productions.

Ο εν λόγω δίσκος φέρει τον τίτλο: Vertebra κι αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 35 λεπτών, ενώ στην δημιουργία του, εκτός των δύο μελών των Australasia φυσικά, συνέβαλαν σημαντικά και αρκετοί guest μουσικοί, που προσέδωσαν στον post ήχο του, έξτρα ποικιλία.

Το έντονο ambient πλαίσιο μες από το οποίο ξεδιπλώνεται ο post χαρακτήρας των Australasia οφείλεται στη μεγάλη χρήση των πλήκτρων, ενώ οι δυναμικές κιθάρες προσφέρουν μια σκοτεινή πλευρά στην ονειρική υπόσταση του Vertebra με τα αχνά black αισθητικής ξεσπάσματα τους.

Τα ακουστικά περάσματα συμπληρώνονται υπέροχα από το ξυλόφωνο και δημιουργούν μια αύρα γαλήνης εξόχως γοητευτική για το Vertebra, το οποίο περιορίζει το μπάσο σε δεύτερο ρόλο, ενώ δίνει στα ντραμς μεγαλύτερη ευκαιρία κινήσεων, που φτάνει στα όρια των blast beats.

Το σχεδόν αόρατο πέπλο vintage ηλεκτρονικών ήχων, που καλύπτει το Vertebra αποτελεί την καλύτερη συνοδεία για τα μαγευτικά γυναικεία φωνητικά, που κλέβουν την παράσταση, την οποία όμως μοιράζονται με την αψεγάδιαστη παραγωγή, που πραγματικά το απογειώνει.

Post ηχοτοπία χρωματίζονται με αχνές black πινελιές και δημιουργούν έναν αιθέριο shoegaze μουσικό καμβά, πάνω στον οποίο οι Austalasia δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικά στοιχεία και trip hop ψήγματα, δημιουργώντας έτσι ένα απολαυστικό κι αέρινο extreme υβρίδιο.

Δεν μας προσφέρουν κάτι το εξαιρετικά καινούριο οι Australasia, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το παρθενικό full length άλμπουμ τους είναι ένα από τα καλύτερα στο είδος του, που άκουσα τον τελευταίο καιρό και γι' αυτό σας προτείνω ανεπιφύλακτα το αιθέριο κι εθιστικό Vertebra.

Australasia: Official Website

Immortal Frost Productions: Official Website

 

Circassian - Hantse Guashe

Σχεδόν μια πενταετία υπάρχουν οι Circassian, που τον περασμένο μήνα κυκλοφόρησαν την τρίτη συνολικά, μα ντεμπούτο full length δουλειά τους, με τίτλο: Hantse Guashe. Η ανερχόμενη και ταλαντούχα μουσική παρέα του Νίκου στα ντραμς, του Edd στο μπάσο, του Δημήτρη στην κιθάρα και του Ξενοφώντα στην κιθάρα και τα φωνητικά, που έχει την βάση της στην Αθήνα, πέτυχε με το παρθενικό της δίσκο να ξεπεράσει τις προσδοκίες, που η ίδια είχε δημιουργήσει.

Τα γεμάτα ενέργεια lives των Circassian και τα δυο πανέμορφα eps τους, που προηγήθηκαν του παρθενικού τους άλμπουμ, είχαν αυξήσει σε δυσθεώρητα ύψη την αναμονή για την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία από μέρους τους και το αποτελούμενο από 11 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών Hantse Guashe ήρθε για να επιβεβαιώσει, πως τούτοι οι τύποι ξεχειλίζουν από ταλέντο, συνθετικό οίστρο, εκτελεστική μαεστρία κι αγνή αγάπη για τον ψυχεδελικό ήχο.

Η μουσική δεινότητα των Circassian φαίνεται σε κάθε τους νότα, καθώς πετυχαίνουν μαεστρικά να συνδυάσουν στον ήχο τους μουσικά παρακλάδια, που φαινομενικά είναι εντελώς αταίριαστα μεταξύ τους και να καταστήσουν έτσι εξόχως απολαυστικό το εκπληκτικό, Hantse Guashe, που ξεχειλίζει μουσική φαντασία και το οποίο διαπερνάται από μια αχαλίνωτη αίσθηση φρεσκάδας, που τόσο πολύ έχει λείψει από την ελληνική rock σκηνή κι από τον ψυχεδελικό ήχο γενικότερα.

Ο πηγαίος ψυχεδελικός χαρακτήρας των Circassian αναδεικνύεται εντυπωσιακά μέσα από το παιχνιδιάρικο rock μοτίβο τους, το οποίο διανθίζουν με εθιστικές ανατολίτικες μελωδίες τα έντονα krautrock στοιχεία τους, που έρχονται σε έναν θερμό εναγκαλισμό με τα surf rock ψήγματα του Hantse Guashe, καθιστώντας έτσι μεθυστικό το έντονο ψυχεδελικό μείγμα από αχνές ethnic κι ανάγλυφες garage μελωδίες, που ξεσηκώνουν κι οδηγούν σε έναν αέναο χορό τις αισθήσεις.

 

Το ζωηρό ταπεραμέντο του Hantse Guashe είναι απόρροια από τις σκανταλιές των δυναμικών του εγχόρδων, καθώς οι δυναμικές κιθάρες είναι αυτές, που οδηγούν τις συνθέσεις τους στην Γη της pscyh Επαγγελίας με τα εκρηκτικά riffs τους και τα πειραματικής υπόστασης κι απαράμιλλης ομορφιάς leads τους, που πλαισιώνουν υπέροχα τα υπνωτικά φωνητικά, τα οποία χαρίζουν μια σαγηνευτική surf αίσθηση στην πλημμυρισμένη από garage τσαγανό krautrock μουσική τους.

 

Η διάχυτη ανατολίτικη αύρα, που διαπερνά όλες τις συνθέσεις του Hantse Guashe, έρχεται σε πλήρη αρμονία με τα ανεπαίσθητα post-grunge αρώματα του, καθώς μαζί πηγάζουν μέσα από τα αχανή βάθη ηχητικής φαντασίας των Circassian, το μπάσο των οποίων προσφέρει ζεστασιά στις συνθέσεις τους με τον μεστό του ήχο, ενώ στα ατίθασα ντραμς οφείλονται τα γοητευτικά και διόλου αμελητέα ethnic στοιχεία τους, που απογειώνουν τούτο το πολύχρωμο psych πανηγύρι.

 

Ο τρόπος με τον οποίο οι υπερβολικά πολλά υποσχόμενοι κι άκρως ελπιδοφόροι Circassian συνθέτουν το πλούσιο και μαγευτικό μουσικό τους παζλ, είναι απαράμιλλος, καθώς πετυχαίνουν να μπολιάσουν ακόμη και ρεμπέτικες μελωδίες στην μοντέρνα προσέγγιση τους στον ευρύτερο ψυχεδελικό rock ήχο, ενώ το πιο σημαντικό από όλα είναι, πως δημιουργούν ορισμένα από τα πλέον απολαυστικά rock ηχοχρώματα ever και το Hantse Guashe, είναι τρανή απόδειξη αυτού.

 

Ίσως και να θεωρήσετε υπερβολικά όλα αυτά, αλλά σας προκαλώ να ακούσετε το συντομότερο δυνατόν το συναρπαστικό Hantse Guashe κι αν συνεχίσετε ύστερα από την ακρόαση του να πιστεύετε ότι τούτο το άκουσμα δεν αποτελεί ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών για τον ευρύτερο rock χώρο, τότε μάλλον τα γούστα μας δεν ταιριάζουν. Αυτό, που δεν αμφισβητείται όμως, είναι το γεγονός, πως οι Circassian ξεπέρασαν όλες τις προσδοκίες. Μπράβο κι εύγε. 

Circassian: Bandcamp / Facebook

Mindwarp - Ep

Από τις στάχτες των Southern Cult δημιουργήθηκαν οι Mindwarp, που σχηματίστηκαν το 2012 στο Πρίντεζι της Ιταλίας και οι οποίοι απαρτίζονται από τρεις εξόχως ταλαντούχους μουσικούς κι ειδικότερα από τον Andrea στο μπάσο, τον Vincenzo στην κιθάρα και τον Marco στα ντραμς.

Τούτο το δυναμικό μουσικό τρίο, πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσω της ανερχόμενης κι επίσης ιταλικής, Acid Cosmonaut Records, κάπου προς τα τέλη του Φλεβάρη την παρθενική του κι ομώνυμη κυκλοφορία, ένα Ep με τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 22 λεπτών.

Το εν λόγω Ep, διαθέτει μια πραγματικά αψεγάδιαστη παραγωγή, που επιτρέπει και στα τρία μουσικά του όργανα να ακουστούν πεντακάθαρα, ενώ η απαράμιλλη διαύγεια, που προσφέρει στο Mindwarp, ενισχύει την δυναμική του κι ευνοεί σημαντικά τον οργανικό του χαρακτήρα.

Η μουσική των Mindwarp περιέχει μπόλικα στοιχεία του rock χώρου, τα οποία και συνδυάζουν άψογα μεταξύ τους με περίσσια μαεστρία, καθώς όχι μόνο παντρεύουν σωστά τις μπόλικες επιρροές τους, αλλά τις καθιστούν εύκολες στο άκουσμα, παρά την περίπλοκη υπόσταση τους.

Funk ψήγματα ανεμίζουν στην αιθέρια desert υφή του stoner ήχου των Mindwarp, τα οποία διανθίζουν επιτυχώς με γενναίες ποσότητες ψυχεδέλειας, προσφέροντας μας έτσι ένα υπέροχο κι αρκούντως απολαυστικό heavy psych μείγμα, που διαθέτει κι αρκετά progressive στοιχεία.

Η άλλοτε γαλήνια κι άλλοτε πνιγμένη στο fuzz κιθάρα είναι ο κινητήριος μοχλός του Mindwarp και το ατίθασο μπάσο μπολιάζει μαεστρικά τις ουκ ολίγες επιρροές της μπάντας, προσφέροντας σε τούτο το θεσπέσιο άκουσμα με τον περίσσιο οίστρο του, την δική του μοναδική ταυτότητα.

Τα ντραμς αναλαμβάνουν να καθοδηγήσουν το τέμπο του Mindwarp και συνάμα αναδεικνύουν τις funky πινελιές του με το απύθμενο groove τους, ενώ η απουσία φωνητικών λειτουργεί πολύ καλά για αυτό, μιας κι ευνοεί την εξέλιξη των κομματιών και την εφάμιλλη με ποτάμι, ροή του.

Ο heavy χαρακτήρας των Mindwarp πηγάζει από τις έντονες desert αναφορές τους, καθώς κι από τα ανάγλυφα stoner ηχοτοπία τους, ενώ η πειραματική τους πλευρά αναδεικνύεται από τα progressive και funk ηχοχρώματα, που στολίζουν τον εξόχως ψυχεδελικό heavy χαρακτήρα του.

Όσοι κι όσες αναζητούν ένα πειραματικό κι αρκούντως heavy άκουσμα, τότε καλό θα ήταν να τσεκάρουν τους Mindwarp σύντομα και δεν θα το μετανιώσουν, καθώς ο ωμός ήχος τους και η γλυκιά υπόσταση των συνθέσεων τους, καθιστούν το ομώνυμο πόνημα τους, εξόχως εθιστικό.

Mindwarp: Facebook

Acid Cosmonaut Records: Official Blog

Immoral Hazard - Convulsion

Το 2009 στην Θεσσαλονίκη σχηματίστηκαν οι Immoral Hazard, οι οποίοι απαρτίζονται από τέσσερις ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Θοδωρή σε κιθάρα και φωνητικά, τον Άγγελο σε κιθάρα, τον Αλέξανδρο σε μπάσο και τον Αποστόλη σε τύμπανα.

Πρόσφατα, τούτοι οι ταλαντούχοι τύποι έκαναν διαθέσιμη για ακρόαση κι αγορά μέσα από την σελίδα τους στο bandcamp, την παρθενική full length δουλειά τους, η οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει και σε φυσικές κόπιες στις αρχές του ερχόμενου Μάρτη, με τίτλο Convulsion.

Ο εν λόγω δίσκος αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 46 λεπτών και ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό του artwork, που σε βάζει για τα καλά στο ηχητικό του κλίμα, καθώς και για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που προσδίδει περίσσιο όγκο και διαύγεια στις συνθέσεις του.

Η δυναμική του Convulsion έγκειται στις εξαιρετικά δυνατές του κιθάρες, που σκαρώνουν riffs σε κλασσικό metal μοτίβο, τα οποία διανθίζουν με έντονες thrash πινελιές, καθώς και με leads και solos μελωδικά, που απογειώνουν την τραχιά κι αγριεμένη υφή των συνθέσεων του δίσκου.

Τα brutal υφής φωνητικά ταιριάζουν γάντι στο τσαμπουκαλεμένο χαρακτήρα του Convulsion, ενώ τα καταιγιστικά ντραμς, που ξεχωρίζουν για την τεχνική τους, συνθέτουν ένα άκρως στιβαρό rythm section με το μεστό μπάσο, προσδίδοντας του συγχρόνως γενναίες ποσότητες groove.

Κλασικές metal φόρμες παίρνουν σάρκα κι οστά μέσα από ένα μοντέρνο extreme πρίσμα, που ξεχειλίζει φρεσκάδα κι ηχητικό τσαμπουκά, ενώ οι ανάγλυφες thrash αναφορές σε τούτο το πολύ καλό άκουσμα, δένουν υπέροχα με τα γαλήνια σημεία του, απογειώνοντας το ηχητικό σύνολο.

Εν ολίγοις, το Convulsion, που διαθέτει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα, των ανερχόμενων Immoral Hazard, αποτελεί ένα εξαιρετικό άκουσμα για τους φίλους της metal μουσικής, καθώς περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία, από τα οποία είναι φτιαγμένες οι κλασικές μπάντες του χώρου.

Immoral Hazard: Bandcamp / Facebook