Elder - Dead Roots Stirring

Το Dead Roots Stirring είναι ο δεύτερος full length δίσκος από τους δημιουργημένους το 2006 στην Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. Elder. Η μπάντα αυτή, αποτελείται από τρία άτομα νεαρής ηλικίας, τα οποία, όταν πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ τους, δεν ήταν στην κατάλληλη -για τον νόμο, ηλικία, να καταναλώσουν αλκοόλ. Κοινώς, ήταν κάτω από 18 ετών έκαστος. Κι όμως, αυτά τα σχολιαρόπαιδα, κατάφεραν να σπείρουν τον πανικό στους doom κύκλους με το εξαιρετικά heavy ντεμπούτο τους, το οποίο -δικαίως, αποθεώθηκε τόσο από τους οπαδούς του ιδιώματος, όσο και από τον μουσικό τύπο.

Τρία χρονιά μετά, τα αμούστακα παλικαράκια, έγιναν άντρες, ωρίμασαν -τόσο ως άνθρωποι, όσο κι ως μουσικοί. Το stoner/doom ολοκαύτωμα του ντεμπούτου δίσκου, έχει εξελιχθεί σε ένα σαγηνευτικό υβρίδιο stoner/doom ψυχεδέλειας στον δεύτερο δίσκο τους, ο οποίος παρουσιάζει σημάδια σαφέστατης βελτίωσης σε όλους τους τομείς, μα κυρίως, στο συνθετικό κομμάτι. Οι συνθέσεις, έχουν γίνει περισσότερο πολύπλοκες, οι διάρκειες τους έχουν μεγαλώσει, κι όλα αυτά, χωρίς να χάνουν σε αμεσότητα, ενώ, η μεθυστική vintage αύρα που η μουσική αυτού του δίσκου αποπνέει, μοιάζει -και είναι, ανεπιτήδευτη. Τα 5 κομμάτια -συνολικής διάρκειας 52 λεπτών, που περιέχει ο δίσκος, σε παρασύρουν σε ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο έντονες στιγμές, όπου η αίσθηση της περιπέτειας που διαπερνά κάθε σου κύτταρο, αντί να υποχωρεί όσο ο δίσκος κυλάει, συνεχώς εντείνεται, κι αυτό, μάλλον οφείλεται στην εξαιρετική ροή του άλμπουμ, αλλά και στις -άρτια εκτελεσμένες, μουσικές ιδέες που περιέχει.

Τα τερατώδη riffs της κιθάρας, αποτελούν το καύσιμο για τούτο το μουσικό διαστημόπλοιο ενώ, οι μελωδίες που η ίδια παράγει, αποτελούν το καλύτερο λιπαντικό για τον κινητήρα του. Τα ντραμς, όπως το καρμπιρατέρ με τις λειτουργίες μίξης και εξαέρωσης, οδηγεί στην ανάφλεξη των καυσίμων, έτσι κι αυτά, απογειώνουν το φανταστικό ηχητικό μας όχημα ενώ, το μπάσο, δίνει την απαραίτητη ώθηση με τα απίστευτα groovy περάσματα του στο μεταφορικό μας μέσο, το οποίο, τίθεται σε διαγαλαξιακή τροχιά από τα ελάχιστα -σε ποσότητα και μόνο, πλήκτρα του δίσκου, τα οποία, καλύπτουν με ένα κοσμικό πέπλο, τις κραυγές ευδαιμονίας του σαλεμένου πληρώματος. Η πολύχρωμη heavy άτρακτος που μας φιλοξενεί, πλημμυρισμένη με spacy doom μελωδίες, ελίσσεται ανάμεσα στους αλλόκοτους πλανήτες του αχαλίνωτου μουσικού σύμπαντος και χάνεται για πάντα, στα βάθη του ουράνιου βυθού. Όπως υποψιάζεστε, οι Elder, με τον δίσκο, Dead Roots Stirring -ο οποίος κυκλοφορεί μέσω της MeteorCity, καταρρίπτουν τις όποιες αμφιβολίες για τις μουσικές τους ικανότητες, με εκκωφαντικό και άκρως πειστικό τρόπο.

1000mods - Super Van Vacation

Οι 1000mods, βρίσκονται ανάμεσα μας από το 2005 ενώ, όπως προδίδει και το όνομα τους, προέρχονται από το χωριό Χιλιομόδι της Κορίνθου. Οι νεαροί συμπατριώτες μας, τράβηξαν τα βλέμματα του heavy χώρου -εγχώριου και μη, επάνω τους, το 2007, όταν και κυκλοφόρησαν το πρώτο -και αυτοχρηματοδοτούμενο, Ep τους, με τίτλο Blank Reality. Οι συναυλίες που ακολούθησαν -μερικές από αυτές, παρέα με μεγαθήρια του χώρου, κατέδειξαν ότι τα παιδιά έχουν ταλέντο, αλλά και όρεξη για σπουδαία πράγματα. Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν το δεύτερο -και επτάιντσο, Ep τους, ονόματι: Liquid Sleep, το οποίο, απλά ενίσχυσε την ήδη έντονη επιθυμία του κοινού για μια ολοκληρωμένη δουλειά από την μπάντα..

..Αυτή τελικά κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη, υπό τον τίτλο: Super Van Vacation. Ο ντεμπούτο δίσκος της μπάντας αποτελείται από 10 τραγούδια και διαρκεί περίπου 65 λεπτά ενώ, αξίζει να αναφερθεί πως το εξαιρετικό του artwork φιλοτέχνησε η φημισμένη ομάδα Malleus, που έχει την έδρα της στην γειτονική μας Ιταλία. Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε ως επί το πλείστον live και έλαβε χώρα στα home studio της μπάντας ενώ, η παραγωγή του άλμπουμ είναι εξαιρετική, κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του εξαιρετικού εξοπλισμού, που το συγκρότημα χρησιμοποίησε, αλλά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον γνωστό και άκρως επιτυχημένο μουσικό παραγωγό, Billy Anderson, το βιογραφικό του οποίου τρομάζει..

..Όπως τρομάζει και η πρόοδος που η μπάντα έχει σημειώσει σε όλα τα επίπεδα. Το δέσιμο τους πλέον είναι παροιμιώδες, η μουσική τους ικανότητα αδιαμφισβήτητη ενώ, η δουλειά που έχει γίνει στον συνθετικό τομέα, αξίζει συγχαρητηρίων. Η μπάντα μας προσφέρει stoner rock εξαιρετικής ποιότητας, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει άριστα όλες τις επιρροές της. Τα blues σημεία συνδυάζονται άψογα με την ψυχεδέλεια ενώ, ο αυτοσχεδιασμός δεν αφαιρεί τίποτα από τον straight forward χαρακτήρα των κομματιών, η αύρα των οποίων, φέρνει στο νου desert ηχοτοπία. Όπως ίσως μαντεύετε, η απόδοση των παλικαριών είναι κάτι παραπάνω από πολύ καλή καθώς, τα riffs που οι κιθάρες παράγουν είναι υποδειγματικά για το είδος, οι μπασογραμμές είναι ικανές να προκαλέσουν σεισμό στο νευρικό σας σύστημα ενώ, τα φωνητικά έχουν βελτιωθεί κατά πολύ σε σχέση με τις πρότερες κυκλοφορίες της μπάντας. Όσο για τα ντραμς, το μόνο που μπορώ να πω σχετικά, είναι πως αν το παίξιμο τους ή ο ήχος τους ήταν διαφορετικά, ο δίσκος ίσως να μην ήταν τόσο καλός όσο τελικά είναι..

..Και η αλήθεια είναι πως το Super Van Vacation, είναι ένας πραγματικά εξαιρετικός δίσκος, που περιέχει fuzzαριστές κιθάρες και grooves, που είναι ικανά να ταρακουνήσουν ολόκληρες οροσειρές ενώ,  η μεγάλη διάρκεια του, αν και ίσως τρομάξει μερικούς, σας διαβεβαιώ πως δεν θα σας κουράσει ούτε στιγμή, μιας και οι ιδέες που περιέχει, είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, φανταστικές. Και πως να μην ήταν, αφού οι 1000mods έδωσαν έμφαση ακόμη και στην πιο μικρή λεπτομέρεια του ντεμπούτου full length τους, κι αυτό αν μη τι άλλο, φανερώνει μεράκι. Κι ως γνωστόν, όπου το μεράκι περισσεύει, η ποιότητα ξεχειλίζει..

Earth Flight - Blue Hour Confessions

Το 2004 δημιουργήθηκαν οι Γερμανοί Earth Flight, οι οποίοι αναμιγνύουν στη μουσική τους στοιχεία από παλαιότερες εποχές με στοιχεία από νεότερες μουσικές φόρμες. Η βάση τους είναι η rock μουσική, πολλά από τα ιδιώματα της οποίας, απαντώνται με επιτυχία στην μουσική τους: Progressive rock, doom, space rock, alternative, καθώς κι άλλα εξίσου ενδιαφέροντα και εκ πρώτης όψεως δύσκολο να συνδυαστούν μεταξύ τους ιδιώματα, συνυπάρχουν αρμονικά στον ήχο αυτής της ταλαντούχας μπάντας.

Οι Earth Flight, αν και είναι μια νέα σχετικά μπάντα, έχουν αρκετά μεγάλη συναυλιακή εμπειρία, αλλά και αρκετές κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, εκ των οποίων μόνο οι δυο λογίζονται ως full length. Σε αυτές, ανήκει και ο τελευταίος χρονικά δίσκος τους, ο οποίος κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιανουάριο μέσω της Recent Records και ονομάζεται Blue Hour Confessions. Έχει διάρκεια περίπου 45 λεπτών ενώ, περιέχει δέκα τραγούδια. Η παραγωγή του δίσκου είναι διαυγής, αφού όλα τα μουσικά όργανα ακούγονται δυνατά και καθαρά. Τέλος, ειδική μνεία αξίζει το εκπληκτικό artwork του δίσκου, το οποίο το έχει φιλοτεχνήσει ο Σουηδός καλλιτέχνης και μουσικός, Kristian Wahlin, ευρύτερα γνωστός ως Necrolord.

Οι συνθέσεις της μπάντας είναι ατμοσφαιρικές ενώ, αποπνέουν μια γλυκιά μελαγχολία. Το progressive -όπως παιζόταν στα '70's και όχι όπως το έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, συνδυάζεται άψογα με το space rock -όπως αυτό παιζόταν στο παρελθόν, το οποίο με τη σειρά του, δένει υπέροχα με τα alternative στοιχεία της μπάντας -τα οποία φέρνουν στο νου συγκροτήματα του παρόντος mainstream rock χώρου. Φυσικά, το heavy στοιχείο δεν απουσιάζει από τον ήχο της μπάντας. Όμως, επειδή δεν τα πάω πολύ καλά με τις ταμπέλες, θα αναφέρω μερικά από τα συγκροτήματα που μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας αυτόν τον δίσκο, κι ελπίζω να σας δώσω να καταλάβετε -όσο αυτό είναι δυνατό στη μουσική, περί τίνος πρόκειται. Λοιπόν, οι Tool συνεργάζονται με τους Pink Floyd, την ίδια στιγμή που οι Radiohead jamάρουν με τους Black Sabbath ενώ, οι Katatonia υποβάλουν τα σέβη τους στους Led Zeppelin και όλα αυτά, υπό την καλλιτεχνική εποπτεία των Porcupine Tree. Κάπως έτσι.

Anyway, το ζήτημα είναι πως οι Earth Flight, δημιούργησαν έναν δίσκο, που συνδυάζει με επιτυχημένο τρόπο, μερικά από τα καλύτερα στοιχεία της παλαιότερης και νεότερης rock μουσικής. Το σημαντικό όμως είναι, πως το έκαναν χωρίς να υποπέσουν στην παγίδα της αντιγραφής, καθώς οι συνθέσεις τους, αν κι έχουν φτιαχτεί με πολύχρησιμοποιημένα υλικά, ακούγονται όχι μόνο πρωτότυπες, αλλά και φρέσκες. Το Blue Hour Confessions, είναι ένας όμορφος δίσκος, που περιέχει κάποιες εξαιρετικές -και πολύ καλά παιγμένες, μουσικές ιδέες ενώ, η γλυκόπικρη ατμόσφαιρα του, καθιστά την αύρα του, μεθυστική. Αν λοιπόν, θέλετε να ακούσετε καλή rock μουσική, δεν έχετε παρά να τσεκάρετε τούτη την πολύ καλή μπάντα.

Black Cobra - Invernal

Το 2001 δημιουργήθηκαν οι Αμερικάνοι Black Cobra, που αποτελούνται από τους Rafa Martinez -πρώην ντράμερ των Acid King, και Jason Landrian -πρώην κιθαρίστας των Cavity. Οι δυο τους, στα δέκα έως τώρα χρόνια της κοινής τους πορείας, έχουν κυκλοφορήσει μόνο εξαιρετικές δουλειές -όλες με βάση το sludge, αλλά πάντα με στοιχεία από άλλα ιδιώματα, ενώ, έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον σεβασμό όλων για τις live εμφανίσεις τους, οι οποίες μπορεί να χαρακτηριστούν μόνο ως ισοπεδωτικές.

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο τέταρτος full length δίσκος της μπάντας και δεύτερος για λογαριασμό της Southern Lord Recordings, ο οποίος τιτλοφορείται Invernal και διαρκεί περίπου 39 λεπτά ενώ, περιέχει 8 τραγούδια. Την παραγωγή του δίσκου έχει επιμεληθεί ο πολυπράγμων και πολυτάλαντος, Kurt Balou -κιθαρίστας των Converge μεταξύ άλλων, ο οποίος κατάφερε να δώσει μια έξτρα δυναμική στις ήδη δυνατές συνθέσεις του άλμπουμ. Το εξώφυλλο, αλλά και το όλο artwork του δίσκου είναι απολύτως ταιριαστά με το μουσικό του περιεχόμενο, αλλά και με τη στιχουργική θεματολογία του. Η οποία, είναι εμφανώς εμπνευσμένη από το έργο του Ιρλανδού εξερευνητή, Ernest Shackleton, και μας περιγράφει -με γλαφυρό τρόπο, την ζωή στην δύσβατη και παγωμένη, Ανταρκτική, μετά από έναν πυρηνικό όλεθρο.

Η μπάντα σε αυτόν τον δίσκο, εμφανίζεται βελτιωμένη στο συνθετικό κομμάτι -κι όχι μόνο, καθώς, τα τραγούδια που το νέο τους πόνημα περιέχει, είναι περισσότερο πολύπλοκα από ποτέ, χωρίς όμως να χάνουν σε αμεσότητα. Οι ταχύτητες είναι τόσο ανεβασμένες, που σε στιγμές αναρωτιέσαι αν το γύρισαν στο thrash, παρά ταύτα, τα riffs παραμένουν βαριά κι ασήκωτα ενώ, σε στιγμές, η τεχνοτροπία στις κιθάρες φαίνεται να πατά πάνω σε death metal φόρμες. Όσον αφορά τα ντραμς, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά, είναι πως τα χτυπήματα τους, χαρακτηρίζονται από εξωφρενική σφοδρότητα. Λες και κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, αντί για ράβδους -γνωστές και ως μπαγκέτες, χρησιμοποιήθηκαν βαριοπούλες. Όχι, δεν υπερβάλω. Τέλος, τα φωνητικά, έχουν καθαρίσει λίγο, αλλά δεν έχασαν σε εκφραστικότητα.

Το Invernal, είναι ένας εξαιρετικά δυνατός δίσκος, το μουσικό περιεχόμενο του οποίου, θα ικανοποιήσει απόλυτα τους φανς της μπάντας, αλλά και τους φίλους της ακραίας μουσικής γενικότερα, αφού η κατακλυσμιαία ηχητική επίθεση που οι Black Cobra, εξαπολύουν, είναι ικανή να συντρίψει το κάθε τι που θα βρεθεί στο διάβα της. Η ορμητικότητα της μουσικής σε τούτο το άλμπουμ είναι τόσο ισχυρή, που μετά το πέρας της ακρόασης του, αισθάνεσαι λες και μόλις βγήκες από τον πλέον βίαιο καυγά. Όπως καταλαβένετε, τα παλικάρια, δεν αστειεύονται.

Omega Massif - Karpatia

Τα Καρπάθια Όρη καλύπτουν περίπου 1.500 χιλιόμετρα γης, κάτι που τα καθιστά ως την δεύτερη μεγαλύτερη οροσειρά της Ευρώπης ενώ, το υψηλότερο σημείο τους ξεπερνά τα 2.600 χιλιόμετρα και το βαθύτερο αγγίζει τα 180 χιλιόμετρα. Είναι ιδιαίτερα γνωστά για τον ορυκτό τους πλούτο, τους θρύλους που τα ζώνουν, αλλά και την πλούσια πανίδα που φιλοξενείται στα αχανή τους δάση -όπως η καφέ αρκούδα, η οποία θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος αρπακτικά επί γης, ο Ευρασιατικός Λύγκας, ο οποίος ανήκει στα σαρκοφάγα αιλουροειδή και αρέσκεται να κυνηγά τα θηράματα του μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο αίγαγρος, γνωστός και ως αγριοκάτσικο, αλλά και ο Ευρασιατικός Λύκος, ο πληθυσμός του οποίου τα τελευταία χρόνια έχει δυστυχώς μειωθεί κατά πολύ.

Ωραία όλα αυτά, αλλά τι σχέση μπορεί να έχουν με τους δημιουργημένους το 2005, Omega Massif, θα αναρωτηθείτε. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι εύκολη. Με την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία το 2007, οι Γερμανοί, έκαναν αισθητή την παρουσία τους στα post και sludge στέκια, καθώς η μουσική τους, ξεχώριζε -παρά την έλλειψη φωνητικών, από την ιδιαίτερη δυναμική της και την ξεχωριστή της αύρα. 4 χρόνια μετά, το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ τους, το οποίο τιτλοφορείται Karpatia και περιέχει 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 47 λεπτών, κυκλοφόρησε από την Denovali Records και προκάλεσε στους ακροατές, συναισθήματα παρόμοια με αυτά που προκαλούν τα Καρπάθια Όρη, στους περιπατητές ή ορειβάτες, που τολμούν να τα επισκεφθούν.

Φόβος, έξαψη, παγωμάρα, ευδαιμονία: δέος! Αυτά αισθάνεσαι ακούγοντας τον υποφαινόμενο δίσκο και υποθέτω ότι τα συναισθήματα αυτά δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνα που διακατέχουν τον εκάστοτε επισκέπτη της ομώνυμης οροσειράς. Υπερβολές, θα πείτε, αλλά σας διαβεβαιώ πως ο συγκεκριμένος δίσκος -στο κλίμα του οποίου σε βάζει για τα καλά το εξαιρετικό του εξώφυλλο, είναι από εκείνους, που θα μνημονεύονται για πολύ καιρό. Οι συνθέσεις που περιέχει είναι μεγαλειώδεις ενώ, η αψεγάδιαστη παραγωγή του, τους δίνει την απαραίτητη ώθηση. Η απόδοση της μπάντας -όπως μάλλον μαντεύετε, είναι εξαιρετική. Τα ντραμς φροντίζουν να σε ταρακουνήσουν για τα καλά, οι κιθάρες δημιουργούν riffs δυναμικά κι ογκώδη -όπως τα πετρώματα της οροσειράς, ενώ οι μελωδίες τους, μπορούν άνετα να χαρακτηρισθούν ως απειλητικές, αφού τα συναισθήματα που προκαλούν, είναι παρόμοια με αυτά των αιγάγρων, που προσπαθούν να φυλαχθούν τις νύχτες από τα νύχια των λύκων -κι όχι μόνο. Όσο για το μπάσο, τα λόγια περιττεύουν. Ακούγεται πεντακάθαρα, έχει ηγετικό ρόλο σε αρκετές από τις συνθέσεις ενώ, τα μέρη του μπορούν να χαρακτηρισθούν μόνο ως μνημειώδη.

Η μπάντα, με αυτήν την τρομακτικά υπέροχη κυκλοφορία, κρατά για τον εαυτό της τον ρόλο του κυνηγού και μας επιβάλει τον ρόλο του θηράματος. Η προσπάθεια αντιστροφής των ρόλων, είναι εξ ορισμού περιττή, αφού η αποτυχία θεωρείται δεδομένη, μιας και η μουσική που ακούμε εδώ, είναι τόσο έντονη και τόσο απαλή συγχρόνως, που θέλοντας και μη, το χέρι πάει στο repeat από μόνο του. Σαν να σε κυνηγά μια αγέλη λύκων σε κάποιο από τα σκοτεινά και τεράστια δάση των Καρπαθίων, κι αφού τους ξεγελάσεις και σε χάσουν, να ουρλιάξεις με όλη σου την δύναμη, ώστε να τους επαναφέρεις στο κατόπι σου. Κι αυτό το κάνεις ασυναίσθητα, όχι επειδή αποφάσισες ξαφνικά να θυσιαστείς για τον καλό και την σωτηρία της άγριας πανίδας, αλλά επειδή, πολύ απλά, το Karpatia των Omega Massif είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, κι αυτό είναι κάτι, που δεν μπορείς να το αρνηθείς.

1000 Funerals - Butterfly Decadence

Οι πληροφορίες σχετικά με τους 1000 Funerals -μια μπάντα, δημιουργημένη το 2005 στην Τεχεράνη του Ιράν, είναι λιγοστές. Η χρονιά της δημιουργίας τους ήταν μέχρι πριν λίγους μήνες, η μοναδική χρονιά που δραστηριοποιήθηκαν μουσικά, κι αυτό -σύμφωνα με τα όσα μπόρεσα να αλιεύσω στο διαδίκτυο, οφείλεται στο ότι η κοπέλα που τους δημιούργησε, παντρεύτηκε την ίδια χρονιά, κι ο σύζυγος της μάλλον δεν έβλεπε με θετικό μάτι τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. Έτσι, αμέσως μετά την κυκλοφορία του -πολύ καλού, DIY ντεμπούτου δίσκου, Portrait Of A Dream, η μπάντα διαλύθηκε.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο άνθρωπος που είχε βοηθήσει την προαναφερθείσα κοπέλα να βγάλει προς τα έξω τη μουσική της, αποφάσισε να επαναδραστηριοποιήσει το συγκρότημα. Βρήκε λοιπόν ακόμη ένα άτομο και αμέσως ξεκίνησε την δουλειά για την δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας, η οποία τελικά κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες μέσω μιας σχετικά μικρής και νεότευκτης δισκογραφικής, της Silent Time Noise Records. Ο δίσκος τιτλοφορείται Butterfly Decadence και διαρκεί περίπου 40 λεπτά ενώ, περιέχει 6 τραγούδια -ένα εκ των οποίων, αποτελεί διασκευή σε κομμάτι των Φιλανδών Shape Of Despair.

Ηχητικά, η μπάντα κινείται στον ζοφερό χώρο του funeral doom/death metal. Οι συνθέσεις είναι ως επί το πλείστον μεγάλης διάρκειας και αργόσυρτες: ότι πρέπει για τους φανς του είδους. Δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκες, αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Τα φωνητικά -είτε καθαρά, είτε brutal, είναι σε πολύ καλό επίπεδο, το μπάσο και τα ντραμς, συνοδεύουν με χαρακτηριστική ευκολία και απόλυτη επιτυχία, τα καταθλιπτικά riffs της κιθάρας, αλλά τελικά, τα πλήκτρα είναι αυτά που κλέβουν την παράσταση, μιας και η χρήση τους είναι εντυπωσιακή -αν όχι υποδειγματική.

Το εξώφυλλο, αλλά και το γενικότερο artwork του δίσκου, παρά την λιτότητα τους, καταφέρνουν να σε βάλουν στο ηχητικό κλίμα του άλμπουμ ενώ, οι στίχοι έχουν ως βασικό θέμα την αγάπη -αλλά όχι τον έρωτα. Είναι ιδιαίτερα εκφραστικοί κι έχω την εντύπωση πως οι λέξεις χρησιμοποιούνται με έξυπνο τρόπο καθώς, διακρίνω μια υφέρπουσα αλληγορία σε πολλές από αυτές -τσεκάρετε τους στίχους του ομώνυμου κομματιού και θα καταλάβετε τι εννοώ, ενώ, εκφράζουν συναισθήματα ωμά και ιδιαιτέρως έντονα όπως η απογοήτευση, η πικρία και η μοναξιά.

Οι 1000 Funerals επανήλθαν δυναμικά στο προσκήνιο -μετά την σχεδόν 5ετή απουσία τους, κι ελπίζω να μείνουν για αρκετό καιρό κοντά μας αυτή τη φορά, μιας και φαίνεται ότι έχουν μπόλικες δυνατότητες για ποιοτικά πράγματα ενώ, το ταλέντο τους περισσεύει. Βέβαια, η χώρα καταγωγής τους ίσως αποτελέσει τροχοπέδη για την πορεία τους στα μουσικά δρώμενα, αλλά όπως φαίνεται, η μπάντα πάρα τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε, κατάφερε και επαναδραστηριοποιήθηκε τελικά, και μάλιστα το έκανε και με δυναμικό τρόπο, αφού το Butterfly Decadence, στέκεται στο ίδιο -πολύ υψηλό, επίπεδο, με τον προκάτοχο του.

Draconian - A Rose For The Apocalypse

Το 1994 δημιουργήθηκαν οι Σουηδοί Draconian, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν παρεκκλίνει ούτε στιγμή της πορεία τους, στα μελαγχολικά μονοπάτια της gothic doom/death σκηνής. Για την ακρίβεια, ο σταθερός τους βηματισμός, τους οδηγεί στην κορυφή του παγωμένου gothic/doom όρους, την οποία, πάρα πολλές μπάντες τα τελευταία χρόνια επιχείρησαν να κατακτήσουν με διάφορους τρόπους, αλλά καμιά τους δεν τα κατάφερε. Η εύκολη -και μάλλον μοναδική, εξήγηση που υπάρχει για αυτό το φαινόμενο, είναι ότι οι περισσότερες gothic metal μπάντες, επικεντρώθηκαν στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι, μιας και έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στην εμφάνιση/προώθηση τους και ουχί στην ουσία της ύπαρξης τους, δηλαδή, τη μουσική.

Όμως, υπάρχουν και συγκροτήματα όπως οι Draconian, που δίνουν έμφαση στο μουσικό κομμάτι -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραμελούν ή απαξιούν για όλα τα υπόλοιπα. Οι Σουηδοί, κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες τον τέταρτο full length δίσκο τους, A Rose For The Apocalypse, μέσω της γνωστής δισκογραφικής, Napalm Records. Το νέο τους πόνημα, περιέχει 10 κομμάτια -ένα εκ των οποίων λογίζεται ως bonus track, κι έχει διάρκεια 65 λεπτά. Η παραγωγή του είναι αψεγάδιαστη ενώ, το εξώφυλλο του δίσκου -το οποίο επιμελήθηκε ο Seth Siro Anton, αν και καλλιτεχνικά άρτιο, έχω την εντύπωση ότι δεν ταιριάζει με τη μουσική ή/και τους στίχους του άλμπουμ. Οι οποίοι στίχοι, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του δίσκου, έχουν ως βασική τους θεματολογία την Αποκάλυψη, αν και το προσωπικό στοιχείο δεν απουσιάζει -αντιθέτως, είναι αρκετά έντονο.

Οι συνθέσεις της μπάντας παραμένουν στο σταθερά υψηλό τους επίπεδο, αν και δεν παρουσιάζουν κάποια καινοτομία. Η απόδοση των μελών της μπάντας είναι πολύ καλή, κι αυτό ίσως και να οφείλεται στην πολύ καλή χημεία που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα τους. Το κιθαριστικό δίδυμο είναι σε μεγάλα κέφια καθώς, παράγει πολλά δυναμικά riffs ενώ, οι μελωδικές στιγμές -που δεν λείπουν από το ρεπερτόριο τους, είναι απλά μαγικές. Το μπάσο συνεργάζεται άψογα τόσο με τις κιθάρες, όσο και με τα ντραμς, στα οποία, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά ενώ, μόνο ως άκρως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί η επιστροφή του βιολιού στον ήχο της μπάντας, μιας και το ηχόχρωμα του είναι απίστευτα ταιριαστό με την ατμόσφαιρα του εν λόγω δίσκου. Όσον αφορά τα φωνητικά -που μοιράζονται σε ανδρικά brutal και καθαρά γυναικεία, τα λόγια περιττεύουν.

Η χροιά και η άρθρωση του Anders Jacobsson βρίσκονται σε εκπληκτικά επίπεδα και αυτό μας επιτρέπει να καταλαβαίνουμε τους στίχους -που φτύνει ουρλιάζοντας, σχετικά εύκολα, ενώ η Lisa Johansson χειρίζεται με μαγευτικό τρόπο τη φωνή της καθώς, δεν αναλώνεται σε οπερετικές rock φόρμες -που τείνουν πλέον να εξελιχθούν σε βαρίδι για τούτο το ιδιαίτερα δημοφιλές μουσικό ιδίωμα, αλλά αντιθέτως, μας προσφέρει με την αγγελική της φωνή, συναισθηματικά έντονες ερμηνείες, οι οποίες, σε συνδυασμό με τα brutal ανδρικά φωνητικά, φέρνουν στο νου, την ιδιαίτερη σχέση που το Τέρας είχε αναπτύξει με την Πεντάμορφη, στο γνωστό παραμύθι. 

Το A Rose For The Apocalypse, είναι ένας δίσκος -λειψός από φανφάρες, αλλά γεμάτος ουσία, που μας υπενθυμίζει πως το gothic metal μπορεί ακόμη να μας προσφέρει ποιοτικές δουλειές, παρά τον αναμφίβολο κορεσμό στον οποίο έχει περιέλθει. Οι Draconian, θεωρώ, πως ήρθε πλέον η ώρα να λάβουν λίγη από την αναγνώριση που τους αξίζει -και που για κάποιο περίεργο λόγο, ποτέ ως τώρα δεν είχαν λάβει, ενώ, σημαντικό είναι το ότι παραμένουν πιστοί στο μουσικό τους όραμα, διότι το στοιχείο, που τους καθιστά ξεχωριστούς, ονομάζεται: αφοσίωση. 

Interstellar Echoes Of A Crumbling Universe [Gr]

Μια Συνέντευξη με τους Magdalena Solis

Οι Βέλγοι Magdalena Solis είναι μια νέα και εξαιρετικά ελπιδοφόρα μπάντα. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο full length δίσκο τους ονόματι Hesperia. Ένας δίσκος, που με την ποιότητα του και μόνο, κέρδισε το κοινό, αλλά και τον μουσικό τύπο. Η δυάδα που αποτελεί την μπάντα, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο στο μουσικό κομμάτι, όσο και στα υπόλοιπα. Βλέποντας πως η σχετική ανάρτηση στο παρόν blog είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, αποφάσισα να μιλήσω με τη μπάντα, ώστε να τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, μιας και όλα δείχνουν ότι το συγκρότημα, θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.

Μιας και είστε μια σχετικά νέα μπάντα, θα είχες την καλοσύνη να μας δώσεις ένα μίνι-βιογραφικό τους συγκροτήματος? (πότε ξεκίνησαν όλα, πως έγινε η αρχή, ποιοι αποτελούνε την μπάντα κλπ)

-Είμαστε ένα ντουέτο, άνδρας/γυναίκα, από τις Βρυξέλλες του Βελγίου. Και οι δύο παίζουμε διάφορα μουσικά όργανα, αλλά φτιάχνουμε και τα δικά μας βίντεο. Το πως ξεκίνησαν όλα, θα σου το απαντήσω λίγο πιο κάτω. Οι πρώτες ηχογραφήσεις έγιναν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2009, αλλά η δραστηριότητα μας τότε, ήταν περισσότερο σποραδική. Το ντεμπούτο EP μας, Lady Of The Wild Things, κυκλοφόρησε το 2010 μέσω της Reverb Worship. Λίγο αργότερα, στο έτος που τώρα διανύουμε, κυκλοφόρησε το πρώτο full length άλμπουμ μας, Hesperia, σε μορφή CD, μέσω της Dying For Bad Music, αλλά και σε κασέτα μέσω της Klangverhltnisse.

Είμαι σίγουρος ότι την περίμενες αυτήν την ερώτηση, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Η Magdalena Solis, ήταν μια κακόφημη γυναίκα, αλλά δώσατε το όνομα της στην μπάντα. Γιατί?

-Δεν μας αρέσουν και πολύ αυτά που γράφονται για αυτή στο ίντερνετ. Οι λιγοστές πληροφορίες που βρίσκεις εκεί είναι γελοίες και ως επί το πλείστον, λανθασμένες. Πρώτη φόρα διάβασα για αυτήν, σε ένα βιβλίο με τίτλο Women Who Kill, που είναι ένα πολύ περισσότερο λεπτομερές και ρεαλιστικό έργο σχετικά. Μας άρεσε η ιστορία της, αλλά όχι και η ανάδειξη της σε ιέρεια του αίματος και τα σχετικά. Ήταν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που μας συνεπήρε, μας παρέσυρε σε ένα φανταστικό ταξίδι για λίγο. Επίσης, μας άρεσε πολύ το όνομα. Ακούγεται μυθικό σε εμάς. Έτσι, όταν χρειαστήκαμε ένα όνομα για την μπάντα, το βρήκαμε εύκολα, μιας και ξέραμε ότι αυτό το όνομα, ήταν η πρώτη και τελευταία επιλογή μας.

Διαβάζω στο site σας ότι όλα ξεκίνησαν με αφορμή μια ταινία, κι αναρωτιέμαι, τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό?

-Οι πρώτοι ήχοι που δημιουργήσαμε, έγιναν σε πειραματική βάση, πάνω σε ένα σενάριο που έγραφα. Κάποιοι, επέμεναν να μας λένε ότι πρέπει να ανεβάσουμε τους ήχους αυτούς στο ίντερνετ. Μετά από λίγο καιρό αναρωτήθηκα: Εντάξει, γιατί όχι? Άμεσα, ο κόσμος έδειξε να ανταποκρίνεται θετικά και μέσα σε λίγες εβδομάδες, η Reverb Worship, προσφέρθηκε να κάνει μια σχετική κυκλοφορία. Ίσως ακούγεται σαν παραμύθι, αλλά.. στην αρχή όλα ήταν λίγο μπερδεμένα. Δεν είχαμε σκοπό να επιτύχουμε κάτι τέτοιο και απλά, αποδεχτήκαμε τα πράγματα όπως αυτά εξελίχθηκαν.

Ποιος είναι ο κύριος λόγος που σας 'έσπρωξε' στο να ηχογραφήσετε μουσική?

-Λοιπόν, για να είμαι ειλικρινής.. κάποιοι συνάνθρωποι μας. Μας άρεσε πολύ που η μουσική μας τράβηξε την προσοχή του κόσμου, αλλά και πάλι, αισθανθήκαμε λίγο άβολα. Μας πήρε αρκετό χρόνο για να αισθανθούμε άνετα ως μουσικοί. Σταδιακά αρχίσαμε να το απολαμβάνουμε περισσότερο, να αισθανόμαστε περισσότερη ελευθερία και αυτοπεποίθηση, για να δημιουργήσουμε το μουσικό μας όραμα. Τώρα, αισθανόμαστε 'κανονικοί μουσικοί', αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση.

Είμαι βέβαιος πως είναι δύσκολο να συνδυάσεις μουσική και οπτικά εφέ και είμαι σίγουρος ότι αυτό το κάνετε εκπληκτικά. Μπορείς σε παρακαλώ, να μας περιγράψεις τις διαδικασίες που ακολουθείτε? Με άλλα λόγια, μπορείς να μας πληροφορήσεις σχετικά με την διαδικασία γέννησης της μουσικής, αλλά και της οπτικής σας έκφρασης?

-Είναι κάτι το συναρπαστικό και όμορφο. Υπάρχουν πάντα δυσκολίες και εμπόδια, αλλά αυτά είναι μέρος της όλης περιπέτειας, κι αν έλειπαν, δεν θα ήταν τόσο διασκεδαστικό για μας. Μερικές φορές, τα σχέδια και τα σενάρια που κάνουμε, δεν ευδοκιμούν. Πρέπει να αυτοσχεδιάζουμε όταν παίζουμε μουσική. Απλά χρειαζόμαστε πολλά κλιπάκια και μπόλικο ωμό υλικό. Μετά, είμαστε σαν τα πιτσιρίκια στο ζαχαροπλαστείο. Όλα είναι πολύ απλά και διασκεδαστικά. Ακούμε την μουσική ενόσω βλέπουμε κάποια από τα κλιπάκια, ξανά και ξανά, μέχρι βεβαιωθούμε ότι έχουμε κάτι καλό, κάτι μαγικό, και ολοκληρώνουμε τα σχετικά προσχέδια. Έπειτα, έρχεται η στιγμή που προσθέτουμε τα εφέ και τα διάφορα καλούδια, που είναι κάτι το εξαιρετικά διασκεδαστικό. Το πιο δύσκολο σημείο, είναι όταν έχουμε ολοκληρώσει όλες τις διαδικασίες κι αναγκαστικά πρέπει να σταματήσουμε.

Θα ήθελες να μας αναφέρεις κάποιες από τις οπτικές και μουσικές πήγες της έμπνευσης σας?

-Γενικότερα, μας εμπνέει το οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξωφρενικό, άγριο, ανατρεπτικό ή ξέφρενο. Μας αρέσει η τέχνη που ανοίγει τις πύλες του μυαλού των ανθρώπων, η τέχνη που δεν προβάλλεται από τα μαζικά μίντια και που δεν εγκρίνεται από τον καθωσπρεπισμό. Κυρίως τέτοιου είδους ταινίες. Οι ταινίες αποτελούν και μουσική και οπτική επιρροή για εμάς. Δεν έχουμε κάποιο παράδειγμα πλέον. Βλέπουμε όλων των ειδών τις ταινίες και απλά, που και που, όταν βλέπουμε πράγματα που μας αρέσουν, παίρνουμε ιδέες. Επίσης, μας αρέσει να απέχουμε από την κουλτούρα των μίντια για μεγάλες περιόδους, διότι αυτό είναι πάντα, κάτι αναζωογονητικό. Η φύση είναι επίσης σημαντική. Πολλές από τις δουλειές μας έχουν δημιουργηθεί αμέσως μετά την επιστροφή μας από τις διακοπές. Μας χρειάζεται η απόδραση από τη μικρή μας χώρα. Όπως και από τις μεγάλες πόλεις. Μας χρειάζεται η επαφή με την θάλασσα, τα βουνά και τα εκπληκτικά τοπία γενικότερα. Εκεί, μπορούμε να αποτοξινωθούμε από όλα τα άσχημα που μας έχουν συμβεί.

Υπάρχουν άπειρα είδη μουσικής, αλλά επιλέξατε να κινηθείτε στα κοσμικά μονοπάτια της ψυχεδελικής μουσικής. Γιατί?

-Στο πρώτο μας άλμπουμ, χαρακτηρίσαμε την μουσική μας ως 'υβρίδιο'. Ήταν λίγο μπερδεμένα τα πράγματα τότε, μιας κι ακόμη ψαχνόμασταν μουσικά. Στο Hesperia, όντως κινούμαστε στο σύμπαν της κοσμικής space rock μουσικής. Βέβαια, ακόμη ακροβατούμε ανάμεσα σε διαφορετικά ήδη, οπότε το υβριδικό μας πνεύμα συνεχίζει να υφίσταται. Το τραγούδι, Sisters Of The Twilight Mansions, είναι ένα καλό παράδειγμα. Ξεκινά με ένα υποχθόνιο noise πέρασμα, αλλάζει περνώντας σε υπνωτικές οριεντάλ φόρμες, μετά ένα μικρό διάλειμμα με εφιαλτικούς ήχους και συνεχίζεται με ένα τελείως ψυχεδελικό hard rock riff και παρόμοιο σόλο, για να τελειώσει με μια μπαρόκ μελωδία. Αυτοί είμαστε. Ακολουθούμε το ένστικτο μας, και δημιουργούμε μουσική ενώ, προς χάριν της περιπέτειας, αναμιγνύουμε διαφορά είδη από διαφορετικές μουσικές εποχές, φτιάχνοντας κάτι που μας αρέσει.

Γνωρίζω ότι ετοιμάζετε κάποια νέα βιντεάκια και πραγματικά ανυπομονώ. Μήπως υπάρχουν σχέδια για τη δημιουργία ενός βίντεο κλιπ για κάθε ένα από τα κομμάτια του Hesperia?

-Θα γυρίσουμε ακόμη τέσσερα βίντεο κλιπ για το Hesperia και μετά τέλος. Ποτέ δεν υπήρχαν σχέδια για οπτικοποίηση κάθε ενός από τα τραγούδια του δίσκου, διότι κάποια από τα τραγούδια, δεν βλέπω πως μπορεί να οπτικοποιηθούν. Το επόμενο άλμπουμ όμως, είναι πολύ πιθανό να έχει ένα βίντεο για κάθε τραγούδι, ή ακόμη και μια μικρή ταινία σαν συνοδεία, θα δείξει. Το τελευταία βίντεο του Hesperia θα γίνει για το τραγούδι Wake Up And Start To Dream. Θα είναι υλικό, όπου ο κόσμος που μας το στέλνει, καταστρέφει τις τηλεοράσεις ή.και τα κομπιούτερ του. Όλοι μπορούν να συνεισφέρουν. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά στο site μας: http://magdalenasolis.com/events.htm. Το πρόβλημα είναι ότι συνεχώς δυσκολευόμαστε να βρούμε ανθρώπους, απελευθερωμένους και ανοιχτόμυαλους για να συμμετάσχουν στα βίντεο μας. Αυτό είναι λίγο ενοχλητικό κάποιες φορές. Αναγκαζόμαστε να παρατήσουμε κάποιες πολύ καλές ιδέες, διότι κανείς δεν θέλει να συμμετάσχει. Για εμένα, είναι σημαντικό το να υπάρχει ένα καλό δείγμα σεξουαλικής ελευθερίας στα βίντεο μας. Όμως μερικοί αυτό το ονομάζουν 'ακατάλληλο'. Λοιπόν, αυτό είναι απλά ένας κακός χαρακτηρισμός, για κάτι που είναι όμορφο.

Υπάρχουν σχέδια δημιουργίας από μέρους σας, μιας κανονικής ταινίας? Εάν η απάντηση είναι θετική, μπορείς να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά?

-Θα ήθελα πολύ να γυριστεί σε ταινία το σενάριο που έχω γράψει. Όμως αυτό θα χρειαστεί χρόνο και χρήμα. Τελευταία, σκεφτόμασταν να το κάνουμε περισσότερο πειραματικό, κάτι σαν μεγαλειώδες βιντεοκλίπ. Θα δούμε. Μια κανονική ταινία, θα μπορούσαμε να την γυρίσουμε στα νότια της Κρήτης. Ξεκίνησα να συγκεντρώνω ιδέες και σημειώσεις για το σενάριο όταν ήμουν στο θρυλικό μέρος των απανταχού χίπηδων που ονομάζεται Μάταλα. Ήταν ο τέλειος προορισμός: μαγευτικό τοπίο, εναλλακτικός νεαρός κόσμος από όλο τον κόσμο, γυμνισμός σε κάθε παραλία, μια όαση γαλήνης, ελευθερίας και χαράς. Εμπνεύστηκα πολύ εκεί. Επίσης μας αρέσει το τραχύ και άγονο τοπίο της νότιας Κρήτης, όπως και τα γραφικά μικρά της μέρη. Έξω στο δάσος, κυριαρχεί μια ιδιαίτερα ξεχωριστή κι αρχέγονη ατμόσφαιρα, λες και το πνεύμα του Μινώταυρου βρίσκεται ακόμη εδώ γύρω. Κάποια στιγμή, είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψουμε εκεί για γυρίσματα, μιας και το θέλουμε πολύ.

Αν υποθέσουμε ότι σας προτείνεται να γράψετε μουσική για μια ταινία, τι είδους ταινία θα προτιμούσατε να είναι?

-Δεν είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα πήγαινε καλά. Είμαι όμως βέβαιος, ότι θα θέλαμε πολύ να είναι μια ταινία, που θα την δημιουργούσαμε εμείς, με τους δικούς μας όρους. Δεν μπορώ να το φανταστώ. Νομίζω δεν μας ταιριάζει κάτι τέτοιο και υποθέτω ότι ποτέ δεν θα συμβεί.

Ο εκπληκτικός δίσκος σας, Hesperia, έλαβε πολύ καλές κριτικές στο διαδίκτυο. Περιμένατε αυτή τη θερμή υποδοχή και πως αισθάνεστε για αυτό?
-Όχι, πραγματικά δεν το περιμέναμε. Κάναμε ακριβώς ότι θέλαμε στον δίσκο, σε αντίθεση με το πρώτο μας άλμπουμ. Είχαμε σιχαθεί και βαρεθεί την underground μουσική σκηνή. Υποτίθεται ότι είναι 'απελευθερωμένη' αλλά νιώσαμε ότι η ελευθερία που υπάρχει είναι ψεύτικη, μιας και διαπερνάται από πολλούς κανόνες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, που λύναμε καυγάδες λέγοντας: 'Στα κομμάτια ο avant-garde κόσμος, εμείς φτιάχνουμε rock μουσική!΄. Είναι κρίμα το ότι σήμερα η πειραματική μουσική και η rock μουσική, αποτελούν δύο ξεχωριστούς κόσμους. Δεν είναι καλό το ότι και από τις δύο πλευρές, κάποια πράγματα έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνονται, κι αυτό καταντάει βαρετό. Πρέπει να συνδεθούν, πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Αυτός ήταν ο σκοπός μας όταν ηχογραφούσαμε το Hesperia. Οι υπέροχες κριτικές και το θετικό feedback μας κάνουν να νιώθουμε πολύ όμορφα. Κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, σκεφτόμουν συχνά ότι:'αυτό το άλμπουμ, θα μας σκοτώσει'. Αλλά τελικά δεν μας σκότωσε, το αντίθετο.

Το artwork, η μουσική, οι τίτλοι των κομματιών, οι στίχοι, το κλιπάκι για το Prophetic Dreams, αλλά και όλα εκείνα που θα ακολουθήσουν. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία στο Hesperia?

-Για εμάς σίγουρα υπάρχει. Είναι ένα ταξίδι σε κάποια υπερβατική χώρα της φαντασίας. Όλοι οι στίχοι και οι τίτλοι, προέρχονται από περιπετειώδεις αστρικές προβολές και μεταφυσικές εμπειρίες. Είναι ένα ψυχεδελικό άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε χωρίς να γίνει χρήση ουσιών, είναι ένα άλμπουμ ξεκάθαρα εμπνευσμένο από φυσικές ψυχεδελικές εμπειρίες. Τις οποίες, αρχικά τις ονόμασα 'πηγαίνοντας στην Εσπερίδα'. Πριν ακόμη αρχίσουμε να ηχογραφούμε, γνωρίζαμε πως το εναρκτήριο κομμάτι θα ονομάζεται Wake Up And Start To Dream. Η πρώτη πύλη. Οι υπόλοιποι τίτλοι, αποτελούν, μικρά παρόμοια μεταφυσικά αινίγματα. Αλλά δεν έχει και πολύ σημασία, μιας και πολλοί αισθάνονται το concept με διαφορετικό τρόπο.

Ποιος είναι υπεύθυνος για την αψεγάδιαστη παραγωγή και το άψογο artwork του δίσκου?

-Το κάνουμε μαζί, οι δυο μας. Πριν ασχοληθούμε με την μουσική, είχαμε πειραματιστεί για πλάκα με τις τέχνες της γραφιστικής, οπότε όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των παραπάνω εμπειριών, όπως και της καλής μας συνεννόησης.

Ξέρω ότι δεν υπάρχουν σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις πριν το 2012, αλλά υπήρξαν live εμφανίσεις την χρονιά που διανύουμε? Και πως τα καταφέρνετε να αναπαράγετε ζωντανά τις εκπληκτικές οπτικοακουστικές σας δημιουργίες?

-Δεν υπήρξαν καθόλου live εμφανίσεις το 2011 εξαιτίας κάποιων τραυματισμών. Βέβαια, δεν θα μας άρεσε να παίζουμε μόνο οι δυο μας, οπότε τώρα έχουμε βρει ένα έξτρα άτομο. Φυσικά, ο ήχος μας ζωντανά, είναι περισσότερο πρωτόγονος κι ωμός. Σίγουρα θα προτιμούσα να δουλέψουμε όπως δούλευε ο George Martin στο στούντιο, αλλά το περιορισμένο live line up, είναι αρκετά διασκεδαστικό ενώ, αποτελεί και πρόκληση. Όσον αφορά το οπτικό μέρος, το έχουμε σκεφτεί πάρα πολύ. Έπειτα από κάποιους πειραματισμούς, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα οπτικό πρότζεκτ διάρκειας 40-50 λεπτών, κάτι που δεν είναι περιορισμένο ή απολύτως δομημένο όπως ένα βιντεοκλίπ, αλλά να είναι κάτι παραπάνω από ψυχεδελικό. Είναι μια ανοικτή διαδικασία, μπορεί να καταλήξει οπουδήποτε.

Έχετε ήδη ανακοινώσει κάποιες ημερομηνίες για live την ερχόμενη Άνοιξη στην Ευρώπη. Υπάρχουν ανάλογα σχέδια για live εμφανίσεις στην Αμερική, την Αυστραλία ή την Ασία? Σχεδιάζεται κάποια εκτεταμένη περιοδεία ή θα περιοριστείτε σε ορισμένα επίλεκτα shows?

-Δεν είναι εφικτό να περειοδεύσουμε για μεγάλες περιόδους. Θα περιοριστούμε σε μίνι περιοδείες ανα την Ευρώπη προς το παρόν. Πιθανότητες για live εμφανίσεις εκτός Ευρώπης υπάρχουν, αλλά προς το παρόν δεν είναι αρκετές, ώστε να συζητήσουμε σχετικά. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

Νομίζω ότι ήδη γνωρίζω την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, αλλά και πάλι, οφείλω να σου την κάνω. Υπάρχει κάποια ρεαλιστική πιθανότητα να επισκεφθείτε την Ελλάδα για κάποια ζωντανή εμφάνιση?

-Εννοείται πως θα το θέλαμε αυτό, όπως θα θέλαμε να κάνουμε και γυρίσματα εκεί. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια ρεαλιστική πρόταση για Ελλάδα. Βέβαια, τα πράγματα εξελίσσονται γρήγορα, οπότε που ξέρεις? Ίσως να υπάρξει κάτι τέτοιο μετά από αυτή τη συνέντευξη.. ας το ελπίσουμε.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον? Φυσικά προετοιμάζεται τις live εμφανίσεις σας, αλλά μήπως δουλεύετε ήδη πάνω σε κάποια νέα κυκλοφορία?

-Είναι ήδη έτοιμο ένα τραγούδι για τον επόμενο δίσκο μας, αλλά υπάρχουν και κάποιες πολύ καλές ιδέες στα σκαριά, οι οποίες θα λάβουν την τελική τους μορφή τον ερχόμενο χειμώνα. Την χρονιά που μας έρχεται, θα προσπαθήσουμε να παίξουμε ζωντανά ως τον Μάη περίπου, κι έπειτα θα αφοσιωθούμε στην ολοκλήρωση και την κυκλοφορία της τρίτης μας δουλειάς. Επίσης, προς το τέλος της χρονιάς, θα θέλαμε να παίξουμε και πάλι ζωντανά, για να παρουσιάσουμε εξ' ολοκλήρου τον νέο μας δίσκο, όπως φυσικά και το οπτικό του σκέλος.

Ποια είναι τα μακροπρόθεσμα σχέδια, αλλά και γενικότερα οι φιλοδοξίες σας για τους Magdalena Solis?

-Δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμα σχέδια. Μπορεί σε δέκα χρόνια να μην υφίσταται η μπάντα. Ο κάθε μας δίσκος, μπορεί να είναι και ο τελευταίος μας. Οπότε η καλύτερα απάντηση για το ¨μακροπρόθεσμα σχέδια¨ είναι ο ¨επόμενος δίσκος μας¨. Πρέπει να παραμείνει μια περιπέτεια όλο αυτό, οπότε θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για όσο καιρό θα μας είναι διασκεδαστικό.

Ευχαριστώ για την συνέντευξη και συγχαρητήρια για την εξαιρετική οπτικοακουστική δουλειά σας. Ο επίλογος, δικός σου.

-Ευχαρίστηση μου.

Official /  Bandcamp / Facebook / Vimeo 

Magdalena Solis - Cities Crumbling Planets Growing from Magdalena Solis on Vimeo.

Interstellar Echoes Of A Crumbling Universe [Eng]

An Interview With Magdalena Solis

Coming from Belgium, Magdalena Solis, is a newborn and promising band with lots of potential. Recently, they've released their debut full length album, Hesperia. An album, that both music fans and press, enjoyed and appreciated, due to it's quality. This two-piece outfit, have done an excellent job, in both the audio and visual aspects of their art. Considering that the review of their album in this blog has been really popular, I've decided to contact the band, in order to learn something more about them, because I'm sure that only great things are to come from this duet.

Since you're quite a new band, would you be kind enough to provide us with a mini-bio of the group? (When it all started, how it all started and who's responsible for Magdalena Solis? etc)
-We're a male/female duo from Brussels, Belgium. We both play various instruments and also create our own videos. How it all started is covered in the next questions. First recordings date from Spring/Summer 2009, but activity was rather sporadic then. A debut EP called 'Lady of the Wild Things' was released in 2010 on Reverb Worship. Followed earlier this year by our first full length 'Hesperia', on Dying For Bad Music (CD-r) and KlangverhŠltnisse (Tape).

I'm sure you were expecting this question, but again, i couldn't resist. Magdalena Solis, was a notorious person but you named the band after her. Why?
-We don't much fancy the stuff on the internet about her. The scarce info you find there is ridiculous and often incorrect. I first read about her in a book called 'Women who kill', which is a more detailed and realistic account. So we were attracted to this story, not the 'high priestess of blood' stuff. It was a fascinating read, took us away, even became some sort of a phantasy trip for a while. We also very much liked the name. Sounded mythical to us. So when we needed a band name it was quickly settled, this was the one and only.

I read on your website that, "It all started as a movie project.." and i'm wondering, what exactly you mean by that?
-The first sounds we created were experiments for a screenplay I was writing. Somebody kept saying we should put them on the internet. After a while I thought: 'Okay why not?' Instantly people seemed to like it and after only a few weeks Reverb Worship offered to do a release. This may sound like a fairy-tale but...we found it all a little confusing. It wasn't exactly our original intention and all very much go-with-the-flow.

What's the main reason that ''forced'' you to record music?
-Well to be honest...other people. We liked the attention our music got but it still felt really strange. It took time to feel comfortable about being musicians. Gradually we began to enjoy it more, feel more free and confident, form our own musical vision. Now we feel more like 'real musicians', if such a thing exists.

I'm convinced that combining music and visual effects is really difficult and i'm pretty sure that your work is brilliant. Would please tell us something about the proceedings you follow? In other words, please provide us with some info about the making of both of your music and visual aesthetics. How everything's come to life?
-It's something very exciting and beautiful. There are always difficulties and obstacles but that's just part of the adventure, without it wouldn't be as much fun. We sometimes make plans and scripts but that never works. We need to improvise like when making music. Just needs enough rushes, enough raw material. Then it's like children in a candy store. It's very simple and fun. Listening to the song while watching the rushes, over and over again, until we have enough magic moments and the frames are more or less complete. Then it's time for the effects and magic tricks, which is even more fun. The most difficult part is to stop.

Would you like to tell us something about your visual and sonic sources of inspiration?
-In general we're inspired by anything that is wild, outrageous, subversive and delirious. We like art that opens the gates in people's minds that authorities and mass media like to keep shut. It's mostly movies. Movies are both sonic and visual inspirations. We haven't got big examples anymore. We just watch all sorts of stuff, and now and then we see things we like and get ideas. We also like to shut ourselves off from all culture and media for long periods, that's always very refreshing. Nature is also very important. Most of our work was created after holidays. We need to get out of our little country. Get away from the cities too. We need sea and mountains, majestic and breathtaking landscapes. There we are cleansed from all bullshit and everything falls into place.

There are countless music genres but you chose to travel in the 'Kosmische Musik' paths of psychedelia. Why?
-The first album, we called our music 'hybrid'. It was a little messy then, still very much a searching phase. On 'Hesperia' there is indeed more of a cosmic space-rock sound universe. But we still dabble in different genres and the hybrid spirit remains. 'Sisters of the Twilight Mansions' is a good example. Starts with a stretch of infernal noise, then goes into hypnotic oriental trance, then a short break of nightmarish noise that goes into a psyched-out hardrock riff and solo, to end with a baroque music inspired melody. That's us. We follow our instincts and make music for the sake of the adventure, mixing different genres and eras into something we like.

I've read about your plans for more new clips and i'm really looking forward to them. Are there any plans of making a clip for every single song of Hesperia? 
-There will be four more clips for Hesperia, but that will be it. There were never plans to make a clip for every song because certain songs we never saw fit for visuals. Next album will probably have a clip for every song, maybe one continuous clip/movie, remains to be seen. The last clip for Hesperia will be for 'Wake up and start to dream'. It will be footage we receive from people destroying TV's and/or computers. Everybody can contribute. More about it on our website: http://magdalenasolis.com/events.htm The trouble is always finding wild and open-minded people to play in our clips. That is a little frustrating sometimes. We have to ditch great ideas cos we don't find anyone who wants to do it. To me it's important to always express a good deal of sexual liberation in our videos. Some people like to call that 'exploitation'. Well, it's just a bad word for something wonderful.

Are there any plans to create a full movie of yours? If the answer's positive, can you provide us with some info about it?
-I would love to film that screenplay one day. But that would need time and money. Lately we've been thinking about making it more experimental and turn it into an epic videoclip. We'll see. A full movie, we would do it in the south of Crete. I started gathering first ideas and notes for the screenplay while staying in this legendary old hippie place called Matala. It was the perfect location: magical scenery, alternative young people from all over the world, nudism on every beach, an ambience of peace, freedom and joy. I was very inspired there. We also adore the rough and barren landscape of southern Crete, and all its peculiar little places. Out in the bush there is a very special and ancient atmosphere, like the spirit of the Minotaur is still around. One day we sure want to go back and film there.

Suppose you're invited to write a score about a movie. What kind would you like it to be?
-I'm not sure if that would work. I'm pretty sure we'd want it too much to be a movie like we'd make ourselves. I can hardly imagine. It's not our thing and I don't think that will ever happen.

The magnificent Hesperia album received very good reviews on the internet. Did you expect this positive admission, and how do you feel about it?
-Not really. We did much more what we really wanted than on the first album. We were pretty irritated and bored with the underground music scene. It's supposed to be 'free' but we felt it was a fake freedom and that they were too many rules. I remember we often settled arguments saying: 'Well fuck the avant-garde people, we make rock music!'. It's a pity today rock music and experimental music are such separate worlds. Not a good thing, on each side everything starts to sound the same and it just gets boring. They should join more, there should be much more interaction. That was our intention while recording 'Hesperia'. So the wonderful reviews and positive feedback felt real good. While recording I sometimes thought: 'This album will kill us'. But it didn't, on the contrary.

The artwork, the music, the titles of the tracks, the lyrics, the clip of Prophetic Dreams and those that are coming. Is there any specific concept going on in Hesperia?
-For us there is definitely a concept. It's a voyage to a transcendental phantasy land. All titles and lyrics come from adventures in astral projection and out-of-body experiences. It's a psychedelic album that was recorded without any drug use and purely inspired by natural psychedelic experiences. I started calling these 'go to Hesperia'. We knew before we started recording that the first track would be called 'Wake up and start to dream'. The first gate. Most other titles are similar little metaphysical riddles. But it doesn't really matter that much, many people just 'feel' the concept.

Who's to blame about the excellent production and artwork of the album?
-We do this together. Before we made music we already did plenty of graphic creations and experiments together for fun, so it's just the result of experience and a good connection.

I know that there are no plans for live shows until the next year, but were there any live shows in 2011? And how do you manage to reproduce and perform your amazing sonic and visual creations live?
-There were no live shows in 2011 because of injuries. Before we didn't like playing as a duo. Now we have an extra man. Our live sound is of course more raw and primitive. We always enjoy the George Martin style studio adventures but the limited live line-up is also fun and a great challenge. Visually we have given it much thought and after various experiments we decided to create a 40-50min projection, something that is not as tight and synchronized as a videoclip, but more than the usual psych projection. It's an open work, it can go anywhere.

You've already confirmed some dates for the Spring of 2012 in Europe. Are there any plans for American, Australian or Asian tour? Are you planning to be on the road for a long time or just for a few selected shows?
-We are unable to tour for long periods. It will be mini-tours across Europe for the time being. There are possibilities outside of Europe but too thin and/or scattered to realize in the near future. But you never know.

I think I already know the answer to this question, but nonetheless, I can't resist. Is there any real chance of you visiting Greece for a live performance?
-We'd love to of course, and film while we're there. But for the moment there are no solid/realistic options in Greece. Things like that can change rapidly however, maybe there might be after this interview...let's hope so.
 
What are your plans for the foreseeable future? Live shows for sure, but are you working on a new album yet?
-For a next album one track is almost finished, and some other good jams we'll finish this Winter. Next year we'll play live until May or something, after that we finish and release this third album. Towards the end of the year we'd love to do some more live shows, playing the strictly the new album with its visuals.

What are your general and long-term ambitions regarding Magdalena Solis?
-There are no long-term plans. We'll not exist for ten years or something. Every album could be our last. So the best thing I can answer to 'long-term' plans is 'our next album'. It has to remain an adventure and we'll only do it as long as it is good fun.

Thank you for this interview and congratulations on your excellent audiovisual work. The last words, belongs to you.
-It was a pleasure.

Official / Bandcamp / Facebook / Vimeo

Magdalena Solis - Cities Crumbling Planets Growing from Magdalena Solis on Vimeo.

Falloch - Where Distant Spirits Remain

Οι Falloch, είναι μια μπάντα που δημιουργήθηκε το 2010 στην Γλασκόβη της Σκωτίας, από τους Andy Marshall και Scott McLean -δύο άτομα ιδιαιτέρως κινητικά στην τοπική metal κοινότητα. Το όνομα της μπάντας είναι εμπνευσμένο από τους καταρράκτες Falls Of Epoch, που βρίσκονται στην περιοχή Crianlarich, των θρυλικών και πραγματικά μαγευτικών Highlands. Όποιος έχει επισκεφθεί τα μέρη αυτά -ανήκω στους τυχερούς, μπορεί να είναι σίγουρος ότι η μουσική της μπάντας, αποτελεί ένα πολύ καλό soundtrack για να συνοδέψει την θέαση των φωτογραφιών, αλλά και όποιος δεν έχει τύχει να ταξιδέψει εκεί, να είναι σίγουρος πως η μουσική αυτής της μπάντας, αποτελεί ιδεατό άκουσμα για να πάρει μια έστω ακουστική, γεύση, των Highlands.

Οι Falloch κυκλοφόρησαν πριν λίγες ημέρες την παρθενική τους full length δουλειά με τίτλο Where Distant Spirits Remain, μέσω της γνωστής δισκογραφικής, Candlelight Records. Ο δίσκος αποτελείται από 7 κομμάτια και διαρκεί περίπου 52 λεπτά. Η παραγωγή του έγινε από τον εξαιρετικό στο είδος του Ronan Chris Murphy, ο οποίος έχει συνεργαστεί με μπάντες όπως Ulver, King Crimson κλπ, οπότε τα όποια σχόλια σχετικά περιττεύουν. Εξώφυλλο και artwork δένουν απίστευτα καλά με το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ ενώ, οι στίχοι πραγματεύονται θέματα όπως η νοσταλγία, η φύση και η μελαγχολία.

Τα δύο άτομα που αποτελούν την μπάντα κάνουν εξαιρετική δουλειά σε όλα τα μουσικά όργανα ενώ, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην χρήση των πλήκτρων, μιας και εκτός των άλλων, μέσω αυτών, αναπαράγουν ήχους από τοπικά κελτικά όργανα, που δίνουν μια άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση στα κομμάτια τους. Η μουσική τους βασίζεται στο post rock ενώ, περιέχει πολλά folk στοιχεία, shoegaze ψήγματα, περάσματα που σου φέρνουν στο μυαλό ατμοσφαιρικές metal μπάντες, αλλά δεν λείπουν και οι αναφορές στο black παρελθόν της δυάδας -κυρίως ως προς την τεχνοτροπία κάποιων σημείων σε ορισμένα τραγούδια τους.

Οι Falloch έκαναν εντυπωσιακό μπάσιμο στα μουσικά δρώμενα, μιας και το Where Distant Spirits Remain, έχει αγαπηθεί ήδη, τόσο από τον κόσμο, όσο κι από τον μουσικό τύπο. Νομίζω πως η υποδοχή μπάντας και δίσκου υπήρξε εντυπωσιακή, κάτι που εκτός από έκπληκτο -λόγω έκτασης, με βρίσκει και απόλυτα σύμφωνο, καθώς φαίνεται ότι το συγκρότημα θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον. Ελπίζω να καταφέρουν σύντομα να βρουν τα άτομα που ψάχνουν για να τους πλαισιώσουν σε live εμφανίσεις, κι εύχομαι να μην τα παρατήσουν διότι νιώθω πως έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο στον οποίο επέλεξαν να κινηθούν. Η μουσική τους είμαι σίγουρος ότι θα αποδειχθεί όμορφη συντροφιά για πολλούς, οπότε, δεν υπάρχει λόγος για να το καθυστερείτε. Απλά, απολαύστε τους.

Negative Plane - Stained Glass Revelations

Οι Αμερικάνοι Negative Plane, που συμπληρώνουν φέτος μια δεκαετία ζωής, δημιουργήθηκαν στις αρχές του τρέχοντος αιώνα στην Florida των Η.Π.Α., όμως πλέον έχουν μετακομίσει στην Νέα Υόρκη. Δυο demo και δυο full length δίσκους έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα, με το τελευταίο τους πόνημα, που τιτλοφορείται Stained Glass Revelations, να αποδεικνύει με τον πλέον πειστικό τρόπο, πως το black metal μπορεί ακόμη να προσφέρει ενδιαφέροντα και φρέσκα ακούσματα, χωρίς να απολέσει την αρχέγονη ατμόσφαιρα του.

Ο δίσκος, που κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους μέσω της δισκογραφικής The Ajna Offensive, περιέχει δέκα κομμάτια και διαρκεί κάτι παραπάνω από μια ώρα. Το εξώφυλλο ταιριάζει απίστευτα με στίχους, μουσική και ατμόσφαιρα ενώ, η παραγωγή είναι ιδανική για τις συνθέσεις της μπάντας. Παρόλο που το άλμπουμ ακούγεται σαν να ηχογραφήθηκε στα έγκατα κάποιου σπηλαίου, όλα τα όργανα ακούγονται καθαρά, κάτι που αποδεικνύεται ιδιαίτερα σημαντικό, μιας και οι συνθέσεις είναι πολύπλοκες -αλλά κι ευκολομνημόνευτες.

Η κιθαριστική δουλειά του δίσκου είναι απλά απαράμιλλη. Παρανοϊκά leads συγχέονται με ψυχεδελικά old school αισθητικής riffs, δημιουργώντας ένα μείγμα σύγχρονης ακραίας μουσικής με μαυρομεταλλικά στοιχεία περασμένων δεκαετιών. Τα ντραμς ανταποκρίνονται με απόλυτη επιτυχία στο δύσκολο έργο τους ενώ, το μπάσο παίζει τον δικό του σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις της μπάντας. Το σχιζοφρενικό παίξιμο στο πιάνο, οι απειλητικοί ήχοι από τις καμπάνες και οι στοιχειωτικές μελωδίες του εκκλησιαστικού οργάνου, καθιστούν ως άκρως απαραίτητα για τη ροή του δίσκου, τα καθηλωτικά ιντερλούδια που αυτός περιέχει.

Οι Negative Plane με τον εξαιρετικό δεύτερο δίσκο τους, δηλώνουν με επιβλητικό τρόπο, πως δεν επηρεάζονται από τις μόδες ή τα πρέπει της σημερινής ακραίας μουσικής. Η οργανική προσέγγιση του ήχου τους, δεν επηρεάζει καθόλου την απόκοσμη ατμόσφαιρα του καθώς, η μπάντα δεν φοβάται να περιπλανηθεί μονάχη της στα σκοτεινά και ανήλιαγα μονοπάτια της μουσικής αβύσσου, εκεί, από όπου έλκει την καταγωγή του το Stained Glass Revelations, το για πολλούς -συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, κορυφαίο black άλμπουμ της χρονιάς.

Bell Witch - Bell Witch Demo 2011

Οι Bell Witch, που προέρχονται από το Seattle της Washington των Η.Π.Α., είναι μια νεοσύστατη μπάντα, που αποτελείται από δυο μόλις άτομα: τον Dylan Desmond σε μπάσο και φωνητικά και τον Adrian Guerra σε ντραμς και φωνητικά. Οι δυο τους συνυπήρξαν σε άλλες μπάντες παλαιότερα, αλλά πριν από λίγους μήνες αποφάσισαν να συνεργαστούν εκ νέου. Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν η δημιουργία μιας -εξαιρετικά ελπιδοφόρας, μπάντας, αλλά και η ηχογράφηση ενός πολύ καλού demo -που φέρει το όνομα της μπάντας, το οποίο όνομα, είναι εμπνευσμένο από έναν ιδιαίτερα δημοφιλή θρύλο της Αμερικάνικης λαογραφίας.

Λίγους μήνες μετά την δημιουργία τους και έχοντας ήδη στην πλάτη τους ένα σεβαστό αριθμό live εμφανίσεων, η μπάντα επισκέφθηκε τα Airport Grocery Studios, που βρίσκονται στην γενέτειρα τους, όπου ηχογράφησε το παρθενικό της demo -με την βοήθεια του καλού τους φίλου, Brandon Fitzsimons. Το demo αποτελείται από τέσσερα κομμάτια και διαρκεί περίπου 38 λεπτά ενώ, ειδικής μνείας αξίζει το υπέροχο artwork του. Η μουσική που περιέχει περιγράφεται από την μπάντα ως κάτι ανάμεσα σε sludge και doom, αλλά έχω την εντύπωση πως η ταμπέλα funeral doom, είναι η ιδανικότερη για την μουσική τους.

Οι συνθέσεις που περιέχονται στο demo -το οποίο η μπάντα προσφέρει δωρεάν για download, είναι ζοφερές, heavy και φυσικά, βασανιστικά αργόσυρτες, αλλά συγχρόνως ευάκουστες ενώ, πρέπει να αναφέρω ότι ξεχώρισα τα φωνητικά, τα οποία και μοιράζονται ανάμεσα σε στρυφνά ουρλιαχτά και αλλόκοτες -αλά ψαλμωδίες, φωνές. Η χρήση τους είναι πραγματικά έξυπνη και ευεργετική για τις συνθέσεις. Οι Bell Witch, δείχνουν να έχουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν στον χώρο -κάτι το οποίο εύχομαι και ελπίζω να πετύχουν. Το ομώνυμο ντεμπούτο demo τους, είναι σίγουρα άξιο προσοχής από τους fan τους είδους -κι όχι μόνο.

Phantasmagoria Goes On Air On Downtuned Radio Every Friday at 20:00 (GMT +3)

Πριν λίγες εβδομάδες ξεκίνησε μια φιλόδοξη και εντελώς DIY προσπάθεια στον χώρο των διαδικτυακών ερτζιανών, ονόματι: Downtuned Radio. Σκοπός αυτού του εγχειρήματος είναι η προώθηση της αγαπημένης μας heavy μουσικής, αλλά και όλων των ιδιωμάτων που αυτή περιλαμβάνει, όπως και η υποστήριξη της ελληνικής σκηνής, η οποία, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται αρκετά δραστήρια -κι αυτό είναι κάτι, που ελπίζω να συνεχιστεί για όσο το δυνατόν περισσότερο.

Ο σταθμός στεγάζεται στο Downtuned Mag και σε αντίθεση με άλλους αντίστοιχης θεματολογίας σταθμούς, εκπέμπει 24/7, δηλαδή, 24 ώρες το 24ώρο σε καθημερινή βάση. Πέντε live εκπομπές έχουν ήδη ενταχθεί στο πρόγραμμα του σταθμού -το οποίο μπορείτε να δείτε εάν κάνετε ένα κλικ εδώ ή εδώ, αλλά αυτός ο αριθμός είμαι σίγουρος ότι δεν θα αργήσει να αυξηθεί. Ο σταθμός στήνεται με βασικό γνώμονα την ικανοποίηση των ακροατών του, γι' αυτό η συμμετοχή σας με μηνύματα είτε στο chat box, είτε στο facebook, είναι σημαντική. Απορίες, παρατηρήσεις, σχόλια, αλλά και παραγγελιές, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα.

Το παρόν blog έχει την δική του -ομώνυμη, εκπομπή στο σταθμό, η οποία -εκτός απροόπτου και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα λαμβάνει χώρα κάθε Παρασκευή. Η έναρξη της κάθε εκπομπής είναι προγραμματισμένη για τις 20:00 ώρα Ελλάδος ενώ, θα διαρκεί δύο ώρες. Το μουσικό περιεχόμενο της εκπομπής, βασίζεται στον metal χώρο -heavy, doom και όλα του τα ιδιώματα, black κλπ, αλλά και στον rock χώρο -progressive, psychedelic κλπ. Φυσικά, μουσικές όπως trip hop, jazz, blues δεν θα λείψουν από την εκπομπή ενώ, θα υπάρξουν και αρκετές θεματικές βραδιές -για τις οποίες και θα ενημερώνεστε έγκαιρα.

Τέλος, να αναφέρω πως η ανεπίσημη πρώτη Phantasmagoria πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά η επίσημη έναρξη της εκπομπής, θα πραγματοποιηθεί αύριο στις 20:00 (GMT 3+). Με ιδιαίτερη χαρά λοιπόν, σας προσκαλώ όλους στην παρθενική Phantasmagoria, αλλά και γενικότερα στο νεότευκτο Downtuned Radio -το οποίο, θα ήθελα να ευχαριστώ και δημοσίως μέσα από αυτό το κείμενο για την φιλοξενία. Stay (Down)Tuned !

Downtuned Mag
Downtuned Radio
Facebook Page

Cruachan - Blood On The Black Robe

Οι Ιρλανδοί Cruachan, που δημιουργήθηκαν στο Δουβλίνο το 1992, θεωρούνται -και είναι, από τους πρωτοπόρους του Pagan Metal ιδιώματος, μιας και υπήρξαν μόλις το δεύτερο συγκρότημα που ενσωμάτωσε folk στοιχεία στον ακραίο metal ήχο του. Σκοπός τους ήταν να συνδυάσουν το -ιρλανδικής αισθητικής, black metal τους, με στοιχεία -μουσικά και μη, από την κέλτικη καταγωγή τους. Ο χρόνος δείχνει πως τα έχουν καταφέρει περίφημα, παρά τις πολλές δυσκολίες που συνάντησαν στο διάβα τους.

Τα τελευταία χρόνια, η μπάντα προχώρησε σε κάποιες αλλαγές. Οι σημαντικότερες από αυτές, νομίζω πως είναι η αποχώρηση από το συγκρότημα της τραγουδίστριας Karen Gilligan -η οποία και δεν αντικαταστάθηκε από τη μπάντα, αλλά και η υπογραφή συμβολαίου με την δισκογραφική Candlelights Records, μέσω της οποίας, πριν λίγους μήνες, κυκλοφόρησαν τον έκτο τους δίσκο, ο οποίος φέρει τον τίτλο: Blood On The Black Robe και αποτελείται από 11 κομμάτια ενώ, η διάρκεια του αγγίζει τα 58 λεπτά.

Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή και θαρρώ, πως είναι η καλύτερη που είχε ποτέ η μπάντα. Οι στίχοι είναι στο γνωστό τους μοτίβο ενώ, η μουσική τους έχει γίνει περισσότερο ωμή, μιας και έχει στραμμένο το βλέμμα της στα πρώτα χρόνια της μπάντας. Φυσικά, τα folk στοιχεία παραμένουν σε πρώτο πλάνο, αφού το μπουζούκι, τα βιολιά, το φλάουτο, το μαντολίνο, αλλά και τα λιγοστά γυναικεία φωνητικά -της αποχωρήσασας πλέον, Karen Gilligan, προσδίδουν την απαραίτητη ποικιλία στις συνθέσεις του δίσκου.

Οι Cruachan επέστρεψαν με τον πλέον δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο, έχοντας στην φαρέτρα τους το Blood On The Black Robe, που αποτελεί ένα να από τα πιο ακραία τους άλμπουμ. Τα πέντε χρόνια που χρειάστηκε να περάσουν για να κυκλοφορήσουν το φετινό τους πόνημα, ίσως να είναι πολλά, αλλά κρίνοντας από το αποτέλεσμα, μπορώ να πω με σιγουριά, πως η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω. Για του λόγου το αληθές...

Rwake - Rest

Το Rest είναι ο πέμπτος full length δίσκος για τους προερχόμενους από τον Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Rwake και ο δεύτερος που η μπάντα κυκλοφορεί υπό την σκέπη της γνωστής δισκογραφικής, Relapse Records. Η μπάντα, που δημιουργήθηκε στο Αρκάνσας το 1997, φαίνεται πως δεν έχει σκοπό να μας προσφέρει κάποια μέτρια δουλειά ή μάλλον -για να ακριβολογούμε, μοιάζει να έχει θέσει ως στόχο, κάθε νέος της δίσκος, να είναι καλύτερος από τον προκάτοχο του. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός, πως κάθε ένας από τους ως τώρα δίσκους τους, ανεβάζει τον πήχη πολύ ψηλότερα από εκεί που ήταν τοποθετημένος από την εκάστοτε προηγούμενη δουλειά τους.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και τώρα με το Rest, που έχει διάρκεια 53 λεπτών και αποτελείται από 4 μεγαλειώδη κομμάτια και 2 ιντερλούδια, που λειτουργούν ευεργετικά για την ροή του δίσκου ενώ, αξίζει να αναφερθεί πως το ένα εξ αυτών, είναι στην ουσία ο πρόλογος του Arthur C. Clarke, από την μυθική ταινία του Stanley Kubrick, 2001: A Space Odyssey. Η εξαιρετική παραγωγή οφείλεται στην δουλειά του Sanford Parker ενώ, οι στίχοι, το εξώφυλλο, αλλά και το γενικότερο artwork, είναι απόλυτα ταιριαστά με την μουσική του άλμπουμ, αλλά και γενικότερα με την γλυκόπικρη ατμόσφαιρα που ο δίσκος αποπνέει.

Η απόδοση της μπάντας, αλλά και όλων όσων -μουσικών και μη, συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του δίσκου, είναι εξαιρετική. Οι συνθέσεις έχουν γίνει περισσότερο πολύπλοκες, αλλά ταυτόχρονα, φιλικότερες ως προς την ακρόαση -ακόμη και για όσους δεν τα πάνε καλά με τις μεγάλες διάρκειες στα τραγούδια ή δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με το sludge. Το οποίο sludge, είναι το ιδίωμα στο οποίο κατατάσσεται από τους περισσότερους αυτή η πολύ καλή και σταθερή μπάντα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απολύτως τίποτα καθώς, η μουσική τους περιέχει γενναίες δόσεις doom, ολίγον από post ενώ, τα progressive στοιχεία ποτέ δεν έλειψαν, όπως ποτέ δεν απουσίασαν από τον ήχο της μπάντας και οι southern πινελιές. Και να' ταν μόνο αυτά..

..Όλες οι μουσικές που τα μέλη του συγκροτήματος άκουγαν στα νιάτα τους ή ακούνε ακόμη και τώρα, εμφανίζονται στον νέο τους δίσκο. Μελωδικές στιγμές που σου φέρνουν στο νου αγαπημένες μπαλάντες, ακολουθούνται από υπέρβαρα riffs και σχισμένα brutal φωνητικά, τα οποία εναλλάσσονται με φωνητικές γραμμές hardcore τεχνοτροπίας ενώ, τα κιθαριστικά leads & solos, που σου φέρνουν στο νου thrash ή speed metal μπάντες, αφήνουν χώρο στα black ή/και death metal περάσματα. Όλα αυτά δοσμένα μέσα από το πρίσμα των Rwake, που μοιάζει να αποκτούν έναν εντελώς δικό τους ξεχωριστό ήχο με αυτήν την κυκλοφορία..

..Η οποία, παρουσιάζει ένα απίστευτα δεμένο rythm section, το οποίο δεν αρκείται σε βοηθητικό ρόλο, μιας και δεν διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες ενώ, τα φωνητικά θαρρώ πως είναι τα καλύτερα που έχουμε ακούσει από την μπάντα καθώς, με την οργή, την παράνοια και τον πόνο που εκφράζουν, σου δημιουργούν συναισθήματα τόσο έντονα, που σχεδόν σε τρομάζουν. Τα πλήκτρα και τα drones που αυτά δημιουργούν, αποτελούν την καλύτερη συντροφιά για τις -απλά, απίστευτες κιθάρες του δίσκου. Εν κατακλείδι, το Rest των Rwake, είναι ένας έντονος δίσκος, η ακρόαση του οποίου, εύκολα χαρακτηρίζεται ως βίωμα -ειδικά από τη στιγμή που το κλείσιμο του, ολοκληρώνεται με την απαγγέλια του If, ενός συγκλονιστικού ποιήματος του Rudyard Kipling.

As Embers Burn In Seabed.. - Συνέντευξη με τους The Flight Of Sleipnir [Gr]

Από το 2007, έτος κατά το οποίο δημιουργήθηκαν οι The Flight Of Sleipnir, δεν σταμάτησαν ποτέ να παράγουν μαγευτικές μελωδίες. Το τρίτο full length άλμπουμ τους, Essence Of Nine, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες μέσω της Eyes Like Snow και είναι απαραίτητος για την δισκοθήκη όλων όσων δηλώνουν φίλοι της heavy μουσικής -προσωπικά, δηλώνω οπαδός. Με αυτό ως δεδομένο, θεώρησα ότι μια συνέντευξη με την μπάντα θα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα -κάτι που αποδείχθηκε σωστό. Ο Clayton Cushman, ο ένας εκ των δύο ιδρυτικών μελών της μπάντας -το έτερον του ήμισυ στο συγκρότημα είναι ο David Csicsely, μοιράστηκε με χαρά κάποιες από τις σκέψεις του για την μπάντα -κι όχι μόνο, στο Phantasmagoria. 

Καταρχάς, συγχαρητήρια για το άλμπουμ σας, Essence Of Nine. Ειλικρινά, είναι μαγευτικό.
Σ' ευχαριστώ, πραγματικά το εκτιμώ.

Η πλειοψηφία των κριτικών που διάβασα γι' αυτό, ήταν πραγματικά θετικές. Περιμένατε αυτήν την υποδοχή από τον τύπο και τους οπαδούς και πως αισθάνεστε μ' αυτό?
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα αντιδράσει ο κόσμος σε ένα άλμπουμ -ειδικά από τη στιγμή που είχαμε μια τόσο δυναμική αντίδραση για τον προηγούμενο δίσκο μας (Lore). Φυσικά, σαν καλλιτέχνης, πάντα επιθυμείς καλές αντιδράσεις για την δουλειά σου, αν και συχνά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Προσπαθώ να μην επιτρέψω στις κριτικές να επηρεάσουν την αντίληψη μου για τη μπάντα, αλλά φυσικά δεν είναι καθόλου κακό όταν ο κόσμος ευχαριστιέται το άλμπουμ τόσο πολύ, ώστε να θελήσει να μοιραστεί την άποψη του δημοσίως!

Απ' όσο γνωρίζω, ασχολείστε κυρίως με την Σκανδιναβική μυθολογία, επομένως, υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία στο Essence Of Nine ή κάποιος ¨κρυμμένο μήνυμα¨ στον τίτλο του δίσκου?
Δεν υπάρχει κάποιο ¨κρυμμένο μήνυμα¨, αλλά μια αφηρημένη θεματολογία διαπερνά τα τραγούδια. Αυτό το άλμπουμ προσεγγίστηκε από μια σκοπιά, της οποίας οι ρίζες οδηγούν στον ήχο και τις εικόνες του δίσκου, αλλά όχι σε κάποια στιχουργική θεματολογία. Ωστόσο, κάθε τραγούδι περιέχει μια αναφορά στο νερό, στην θάλασσα, αλλά και στις διάφορες θεότητες που σχετίζονται με αυτά τα στοιχεία.

Η ροή του άλμπουμ νομίζω πως αξίζει ειδικής μνείας και αν και μου φάνηκε λίγο μελωδικότερο, νομίζω πως το μουσικό του περιεχόμενο παραμένει αρκετά έντονο. Ποια η άποψη σου σχετικά?Νομίζω πως αυτό το άλμπουμ είναι το ίδιο ¨έντονο¨ με τα προηγούμενα, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Όπως και οι υπόλοιποι δίσκοι μας, έτσι κι αυτός, είναι κάτι σαν φωτογραφία, που αντικατοπτρίζει το ηχητικό και μουσικό σημείο, στο οποίο η μπάντα βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή. Σίγουρα δεν αποφασίσαμε ξαφνικά πως θέλουμε να κάνουμε ένα ¨μελωδικό¨ δίσκο, απλά το αφήσαμε να εξελιχθεί φυσιολογικά.

Μπορείς σε παρακαλώ, να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή του άλμπουμ, αλλά και τη διαδικασία των ηχογραφήσεων? Που έγινε η ηχογράφηση και πως γεννιούνται τα τραγούδια σας?
Η παραγωγή γίνεται κατά κύριο λόγο από εμένα ενώ, με βοηθά κι ο David. Συνήθως κάνω ότι έχει σχέση με την μίξη και το mastering του δίσκου. Ηχογραφούμε σε ένα στούντιο που δημιουργήσαμε στο υπόγειο του David. Η διαδικασία γραφής μας, συνήθως απαντάται σε ένα από τα παρακάτω σενάρια: μερικές φορές, βρισκόμαστε με ακουστικές κιθάρες, κι αρχίζουμε να παίζουμε παρέα, άλλες φορές, κατεβαίνουμε στο υπόγειο και εργαζόμαστε με full εξοπλισμό, με εμένα στην κιθάρα και τον David στα ντραμς ενώ, κάποιες φορές, είτε εγώ είτε ο David, παρουσιάζουμε κάποια ολόδικη μας ιδέα, την οποία στην συνέχεια την επεξεργαζόμαστε παρέα.

Τα μόνα πράγματα που γνωρίζω για το artwork σας είναι ότι πρώτον: για άλλη μια φορά είναι φανταστικό και δεύτερον: ότι εσείς είστε οι υπεύθυνοι για την δημιουργία του. Οποιαδήποτε παραπάνω πληροφορία σχετικά, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη. Και κάτι ακόμη, είστε διατεθειμένοι να αναλάβετε το artwork για κάποια άλλη μπάντα ή κάποιο άλλο project?
Ο David είναι ο υπεύθυνος για την όλη εμφάνιση και το artwork μας. Μερικές φορές ζητάει τη γνώμη μου, αλλά κατά 99,9% είναι δική του δουλειά. Έχει κάνει κάποια artwork για άλλα projects ενώ, νομίζω πως εργάζεται κατά περίπτωση κάθε φορά.

Αν δεν κάνω λάθος, το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Eyes Like Snow. Είστε ευχαριστημένοι από αυτούς και υπάρχει κάποιο συμβόλαιο ανάμεσα σας για μελλοντικές κυκλοφορίες?
Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την δουλειά της Eyes Like Snow, ειδικά με την έκδοση του βινυλίου. Όσον αφορά επόμενες κυκλοφορίες, δεν μπορώ να σου πω κάτι αυτή τη στιγμή, αλλά όταν υπάρξουν σχετικές ενημερώσεις, θα ανέβουν στο website μας.

Εφέτος, κυκλοφορήσατε κι ένα τριπλό Split με τους Apostle Of Solitude και τους Rituals Of The Oak. Οι Split κυκλοφορίες δεν είναι σπάνιες στις μέρες μας, όμως αυτό περιλαμβάνει τρεις μπάντες, κάτι που το καθιστά ιδιαίτερα ξεχωριστό και ενδιαφέρον. Anyway, μπορείς να μας πεις κάτι για τα δύο τραγούδια σας που περιλαμβάνονται σε αυτό? Επίσης, ποια είναι η γνώμη σου για τα τραγούδια των άλλων συγκροτημάτων?
Η πρόταση για να συμμετάσχουμε στο Split μας έγινε όταν βρισκόμασταν κοντά στο να τελειώσουμε με το Essence Of Nine. Αρχικά, ο David επρόκειτο να κάνει το artwork για αυτό το Split, αλλά κάποιος που ήταν ανακατεμένος με την υπόθεση, μας πρότεινε να συμμετάσχουμε με κάποια τραγούδια μας. Έτσι, εγώ κι ο David, γράψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας, τα ηχογραφήσαμε σε διάστημα δυο-τριών εβδομάδων και τα στείλαμε. Μου άρεσαν οι μουσικές από τα άλλα συγκροτήματα και νομίζω πως η διαφορετικότητα της μουσικής των συγκροτημάτων, είναι αυτή που καθιστά αυτό το Split ξεχωριστό.

Η αισθητική του artwork και των στίχων σας, είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από την Σκανδιναβική μυθολογία, οπότε νομίζω πως θα ήταν ενδιαφέρον αν μας έλεγες κάποιες από τις μουσικές σας επιρροές.
Προσωπικά, επιρροές μου αποτελούν μπάντες όπως οι Pink Floyd, Yes, King Crimson, Borknagar -ενώ, μου αρέσει επίσης η ambient μουσική όπως και το heavy metal γενικότερα.

Η μουσική σας δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί εύκολα. Οπότε, σε ποια ιδιώματα πιστεύεις ότι ταιριάζει ο ήχος σας?
Νομίζω πως ο όρος ¨Psychedelic Metal¨ μας ταιριάζει μια χαρά. Πολλοί μας κατατάσσουν ως doom μπάντα ή stoner μπάντα ή viking μπάντα, κι ενώ έχουμε κάποια στοιχεία από αυτά τα ιδιώματα, δεν θεωρώ ότι είμαστε κάτι συγκεκριμένο από αυτά. Αλλά η αλήθεια είναι, πως όλα εξαρτώνται από τα αυτιά του ακροατή, οπότε, δεν έχει σημασία η γνώμη μου!

Η μπάντα δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια. Γνωρίζω ότι οι δυο σας συνυπήρξατε σε άλλες μπάντες, οπότε πως ξεκίνησαν όλα? Ποιος ήταν ο λόγος που σας οδήγησε στο να δημιουργήσετε μια νέα μπάντα?
Απλά θέλαμε να κάνουμε κάτι, στο οποίο και οι δύο θα μπορούσαμε να γράψουμε μουσική, χωρίς αυτή να υπόκειται σε κάποιον περιορισμό. Για κάποιο λόγο, η εξέλιξη των άλλων συγκροτημάτων ήταν στάσιμη. Μην με παρεξηγήσεις -υπάρχουν πολλά ταλαντούχα άτομα στον κύκλο μας, άλλωστε, τους καλούμε όταν πρέπει να αναπαράγουμε ζωντανά τη μουσική μας. Πάντα θα υποστηρίζουμε τα παιδιά από τις προηγούμενες μπάντες μας, όπως και τα όποια projects τους -κάποια εκ των οποίων, ακούγονται θαυμάσια.

Οι Σκανδιναβικές επιρροές δεν εμφανίζονται μόνο στους στίχους σας, αλλά και στο όνομα της μπάντας. Αυτό -η Σκανδιναβική θεματολογία, είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει?
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Βασικά ναι, είμαστε μια μπάντα Σκανδιναβικής θεματολογίας, αλλά η πηγή των θεμάτων μας μάς προσφέρει αρκετή ελευθερία και προσωπικά, πάντα ψάχνω τρόπους για να εμπλουτίσω τη θεματολογία μας.

Στον λίγο χρόνο που οι The Flight Of Sleipnir υπάρχουν, η μπάντα έχει υπάρξει αρκετά δραστήρια στο στούντιο. Αυτό είναι κάτι που σχεδιάζετε να συνεχιστεί? Εάν ναι, δεν φοβάστε μήπως τυχόν κι επαναληφθείτε?
Σίγουρα, είμαστε μια κατά βάσιν στούντιο μπάντα. Όμως, το να παίζεις ζωντανά είναι σημαντικό και πάντα προσπαθούμε να το κάνουμε, όσο το δυνατόν συχνότερα. Όσο για την επαναληπτικότητα, δεν αισθάνομαι κάτι τέτοιο για αυτά που κάνουμε, αφού απολαμβάνω την δουλειά στο στούντιο αρκετά. Είναι αρκετά λιγότερο αγχωτικό από τις πρόβες.

Δεδομένου ότι δεν παίζεται live συχνά, νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος που ασχολείται με αυτή τη μουσική, σας κατατάσσει στο underground κίνημα. Είναι αυτό (το underground status δηλαδή) κάτι που σας απασχολεί?
Όχι ιδιαίτερα. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω -απλά συνεχίζουμε το δρόμο μας, δημιουργώντας την μουσική μας.

Είστε περισσότερο μια στούντιο μπάντα, αν και όταν σας δίνετε η ευκαιρία για live δεν την αρνείστε. Καταλαβαίνω, ότι από την στιγμή που η μπάντα αποτελείται μόνο από δύο άτομα, δεν είναι εύκολο να παίξετε ζωντανά, αλλά σχεδιάζεται κάποιο tour περισσότερο εκτεταμένο (είτε σε αμερικάνικο, είτε σε ευρωπαϊκό έδαφος)?
Θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα παίζουμε ζωντανά περισσότερο, αλλά είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να υπολογίσουμε όταν οργανώνουμε τους session μουσικούς, όπως πολλές είναι και οι υποχρεώσεις, οι οποίες δυσκολεύουν τον σχεδιασμό μιας εκτεταμένης περιοδείας, μιας και απαιτούν απόλυτη προσοχή στη λεπτομέρεια.

Οι μουσικοί που προσλαμβάνεται για τις συναυλίες, είναι πάντα οι ίδιοι? Υπάρχουν σκέψεις για το να σταματήσει η μπάντα να είναι υπόθεση δύο ατόμων ή όχι -και γιατί?
Τρία άτομα παίζουν μαζί μας αυτόν τον καιρό, οι: Dave Borrusch, Justin Siegler, Peter Slivkanch, οι οποίοι παίζουν μαζί μας, σχεδόν από τότε που ξεκινήσαμε τις ζωντανές μας εμφανίσεις. Ο Justin και ο Dave έπαιζαν μαζί με εμένα και τον David στους Acheronian Dirge ενώ, ο Peter είναι μαζί μας για σχεδόν δύο χρόνια τώρα, οπότε υπάρχει η αίσθηση της οικογένειας μεταξύ μας, κάτι που διευκολύνει τα πράγματα. Όσο για το στούντιο, πάντα θα είμαστε μόνο δύο άτομα, διότι πολύ απλά, το πράγμα κυλάει άψογα και δεν αισθάνομαι κάποια ανάγκη για να τον αλλάξω αυτό.

Πως αισθάνεσαι για την μέχρι τώρα πορεία της μπάντας και τα κατορθώματα της? Έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σας ή όχι ακόμη?
Έχουμε εκπλαγεί ευχάριστα με το πως έχουν εξελιχθεί ως τώρα τα πράγματα. Πάντα κοιτάμε μπροστά, γι' αυτό κι όταν ένας στόχος μας επιτυγχάνετε, προσπαθούμε να θέσουμε κάποιον νέο.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το κοντινό μέλλον? Να περιμένουμε κάποιον νέο δίσκο μέσα στο 2012?
Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην διαδικασία ηχογράφησης του επόμενου δίσκου μας. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 και πιθανότατα στην αρχή της χρονιάς -αλλά θα δούμε τι θα γίνει τελικά.

Ποια είναι τα μακροχρόνια σχέδια σας και γενικότερα οι φιλοδοξίες σας για το συγκρότημα?
Ο μακροπρόθεσμος στόχος μου είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε μουσική και να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός Η.Π.Α. για συναυλίες. Οι φιλοδοξίες μου είναι άπειρες, αλλά καλύτερα να κάνουμε ένα βήμα κάθε φορά.

Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και για ακόμη μια φορά, τα συγχαρητήρια μου για τις υπέροχες δουλειές σας. Ο επίλογος σου ανήκει.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και την υποστήριξη!
"It reaches beyond the grasp of man
Stretching further than a mortal’s glance
No wisdom will see its final day
For it ends when time began"

Επίσημο Website / Επίσημο Merchandise / Myspace

Essence Of Nine Κριτική
TFOS/AOS/ROTO Split Κριτκή