Το 2011 υπήρξε μια πολύ καλή χρονιά για την ελληνική ακραία μουσική σκηνή, καθώς πολλές μπάντες, πρωτοεμφανιζόμενες και μη, κυκλοφόρησαν αξιόλογους ή/και εκπληκτικούς δίσκους. Αρκετές από αυτές τις δουλειές και πιο συγκεκριμένα οι πολύ καλές κυκλοφορίες των: 1000mods, Brotherhood Of Sleep, Deviser, Dope Flood, Full House Brew Crew, Lizardia, Lord 13, Planet Of Zeus, SepticFlesh, Sleepstream, Sun Of Nothing, The Bliss, The Dive, Universe217, Weathers, αλλά κι ο ντεμπούτο δίσκος των Κύπριων Oneirism, παρουσιάστηκαν μέσα από τα κείμενα της Phantasmagoria.
Όμως, η σοδειά της ελληνικής σκηνής δεν περιορίστηκε στις δραστηριότητες των άνωθεν αναφερθέντων συγκροτημάτων, καθώς τα ντόπια συγκροτήματα που με τα νέα άλμπουμ τους μας κράτησαν συντροφιά την περασμένη χρονιά ήταν αρκετά, ενώ η αλήθεια είναι πως η πλειονότητα αυτών μας προσέφερε εξαιρετικά ποιοτικές δουλειές. Σε κάποιες από αυτές -όχι απαραίτητα του heavyχώρου- που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δεν τους αφιέρωσα κάποιο κείμενο νωρίτερα την προηγούμενη χρονιά, θα αναφερθώ σε τούτο το post, μιας κι ορισμένες είναι υπερβολικά καλές για να περάσουν απαρατήρητες.
Στον ελληνόφωνο χώρο κυκλοφόρησαν κάποιες εκπληκτικές δουλειές την περασμένη χρονιά, κυρίως από καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, είτε αυτό αφορά την εμπορικότητα, είτε την αναγνώριση στους underground κύκλους. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τον εκπληκτικό δίσκο Ο Ελάχιστος Εαυτός ξεχωρίζει, αλλά νομίζω πως την παράσταση κλέβει η επανακυκλοφορία ενός καλά κρυμμένου μέχρι πρότινος διαμαντιού του ελληνόφωνου ροκ. Αναφέρομαι φυσικά στον μοναδικό κι ομώνυμο δίσκο των Εν Πλω, που έγινε και πάλι διαθέσιμος ώστε να θυμηθούν οι παλιοί, αλλά και να μάθουν οι νεότεροι. Εκπληκτικός δίσκος και άκρως δυναμική επιστροφή από τους Mode Plagal, οι οποίοι με το Στην Κοιλιά του Κήτους αποδεικνύουν πως η ελληνική μουσική είναι εδώ και παραμένει ακμαία, ακόμη κι αν οι περισσότεροι επιμένουν να την απαξιώνουν, ενώ τα Μωρά Στη Φωτιά επέστρεψαν στην δισκογραφία με το καλό Cougar Baby-Smoking Rabbit. Τέλος, ο καλλιτέχνης που όλοι μας καλό θα ήταν να ακούσουμε προσεχτικά κάποια στιγμή, ο Socos & The Live Project Band, κυκλοφόρησε το τερατωδώς όμορφο και τρομαχτικά ειλικρινές Αντάρτικο Πόλεων,οι στίχοι του οποίου, σου δένουν κόμπο το στομάχι με ιδιαίτερη ευκολία.
Στον εναλλακτικό ή/και Indie χώρο τα πράγματα ήταν εξίσου καλά με τον ελληνόφωνο, καθώς τόσο ο δίσκος Unleash The Six των Αθηναίων The Raindogs!, που αποτελεί ένα πολύ καλό κράμα garage, ska και reggae μουσικής, όσο και το όμορφο διπλό single, Isabelle Creeps/Bicycles που κυκλοφόρησαν οι Zebra Tracks, το οποίο έδωσε στην μπάντα διεθνή αναγνώριση, μιας και χάρις σε αυτό το συγκρότημα κέρδισε προβολή από εξειδικευμένα blogs του εξωτερικού, αλλά ακόμη κι από μεγάλης κυκλοφορίας Μέσα Ενημέρωσης όπως η βρετανική εφημερίδα The Guardian, που το συμπεριέλαβε στις προτάσεις της με τα καλύτερα ακούσματα του μήνα, υπήρξαν δύο παρά πολύ ποιοτικές κι ελπιδοφόρες κυκλοφορίες. Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες υπήρξαν και οι δυο Online συλλογές της κολεκτίβα Spinalonga Records που μας έδωσαν την δυνατότητα να ακούσουμε κάποια καλά κρυμμένα διαμάντια της εγχώριας σκηνής, ενώ τόσο το This Is HeavyHeavyHeavy, όσο και το V.A. - Miss Fortune Was A Henhouse Manager μπορείτε να τα αποκτήσετε δωρεάν και νόμιμα αν κάνετε ένα κλικ εδώ.
Στον ακραίο χώρο η κινητικότητα υπήρξε μεγάλη, καθώς πολλές ήταν οι μπάντες που κυκλοφόρησαν δίσκους, ενώ δεν θα είναι ψέμα αν ισχυριστώ πως το επίπεδο ποιότητας υπήρξε αρκετά υψηλό. Οι Αθηναίοι Ravencult κυκλοφόρησαν την δεύτερη full length δουλειά τους, Morbid Blood, με την οποία δείχνουν να καθιερώνονται στις συνειδήσεις των φίλων του black metal χώρου, ενώ σε παρόμοια ηχοτοπία είχαμε κάποιες εξαιρετικές ντεμπούτο δουλειές από τους Θεσσαλούς Aenaon, οι οποίοι εξερευνούν με avant-garde διάθεση τον black metal ήχο μέσω του καλού Cendres Et Sang, σε αντίθεση με τους Αθηναίους Nadiwrath, που με το εκπληκτικό ντεμπούτο τους, Nihilistic Stench, προσεγγίζουν μέσα από ένα primitive κι αρκετά ωμό πρίσμα τον black ήχο τους, ενώ το ντεμπούτο άλμπουμ, Principles Of Chaos, των Θεσσαλονικιών Shadowcraft, τυλίγει με ένα ατμοσφαιρικό πέπλο τον μαυρομεταλλικό μανδύα του. Ακόμη ένα τρομερό ντεμπούτο από τον ακραίο χώρο ήταν το Remnants των Sarabante, το οποίο αν και δεν κινείται στον ίδιο χώρο με τα προαναφερθέντα ντεμπούτο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ούτε σε δυναμική, αλλά ούτε και σε κάποιον άλλο τομέα. Τέλος, οι κινούμενοι στα πλέον απόκοσμα και σκοτεινά ηχοτοπία του ακραίου ήχου, This Is Past, κυκλοφόρησαν την πολύ καλή και τρίτη τους -αν δεν απατώμαι- δουλειά, Μισανθρωπία.
Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε το πρώτο από τα δύο κείμενα της Phantasmagoria που είναι αφιερωμένα στις κυκλοφορίες που το 2011 μας ήρθαν από την ελληνική σκηνή. Το δεύτερο μέρος που θα αφορά τον πολύ δυναμικό κι άκρως ανερχόμενο στη χώρα μας heavy χώρο θα αναρτηθεί σε λίγες ώρες. Ως τότε, συνεχίστε να υποστηρίζετε τις ελληνικές μπάντες με όποιον τρόπο μπορείτε, διότι όπως ίσως ήδη γνωρίζετε υπάρχει πολύ και καλό υλικό προς ακρόαση.
Όμως, η σοδειά της ελληνικής σκηνής δεν περιορίστηκε στις δραστηριότητες των άνωθεν αναφερθέντων συγκροτημάτων, καθώς τα ντόπια συγκροτήματα που με τα νέα άλμπουμ τους μας κράτησαν συντροφιά την περασμένη χρονιά ήταν αρκετά, ενώ η αλήθεια είναι πως η πλειονότητα αυτών μας προσέφερε εξαιρετικά ποιοτικές δουλειές. Σε κάποιες από αυτές -όχι απαραίτητα του heavyχώρου- που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δεν τους αφιέρωσα κάποιο κείμενο νωρίτερα την προηγούμενη χρονιά, θα αναφερθώ σε τούτο το post, μιας κι ορισμένες είναι υπερβολικά καλές για να περάσουν απαρατήρητες.
Στον ελληνόφωνο χώρο κυκλοφόρησαν κάποιες εκπληκτικές δουλειές την περασμένη χρονιά, κυρίως από καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, είτε αυτό αφορά την εμπορικότητα, είτε την αναγνώριση στους underground κύκλους. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τον εκπληκτικό δίσκο Ο Ελάχιστος Εαυτός ξεχωρίζει, αλλά νομίζω πως την παράσταση κλέβει η επανακυκλοφορία ενός καλά κρυμμένου μέχρι πρότινος διαμαντιού του ελληνόφωνου ροκ. Αναφέρομαι φυσικά στον μοναδικό κι ομώνυμο δίσκο των Εν Πλω, που έγινε και πάλι διαθέσιμος ώστε να θυμηθούν οι παλιοί, αλλά και να μάθουν οι νεότεροι. Εκπληκτικός δίσκος και άκρως δυναμική επιστροφή από τους Mode Plagal, οι οποίοι με το Στην Κοιλιά του Κήτους αποδεικνύουν πως η ελληνική μουσική είναι εδώ και παραμένει ακμαία, ακόμη κι αν οι περισσότεροι επιμένουν να την απαξιώνουν, ενώ τα Μωρά Στη Φωτιά επέστρεψαν στην δισκογραφία με το καλό Cougar Baby-Smoking Rabbit. Τέλος, ο καλλιτέχνης που όλοι μας καλό θα ήταν να ακούσουμε προσεχτικά κάποια στιγμή, ο Socos & The Live Project Band, κυκλοφόρησε το τερατωδώς όμορφο και τρομαχτικά ειλικρινές Αντάρτικο Πόλεων,οι στίχοι του οποίου, σου δένουν κόμπο το στομάχι με ιδιαίτερη ευκολία.
Στον εναλλακτικό ή/και Indie χώρο τα πράγματα ήταν εξίσου καλά με τον ελληνόφωνο, καθώς τόσο ο δίσκος Unleash The Six των Αθηναίων The Raindogs!, που αποτελεί ένα πολύ καλό κράμα garage, ska και reggae μουσικής, όσο και το όμορφο διπλό single, Isabelle Creeps/Bicycles που κυκλοφόρησαν οι Zebra Tracks, το οποίο έδωσε στην μπάντα διεθνή αναγνώριση, μιας και χάρις σε αυτό το συγκρότημα κέρδισε προβολή από εξειδικευμένα blogs του εξωτερικού, αλλά ακόμη κι από μεγάλης κυκλοφορίας Μέσα Ενημέρωσης όπως η βρετανική εφημερίδα The Guardian, που το συμπεριέλαβε στις προτάσεις της με τα καλύτερα ακούσματα του μήνα, υπήρξαν δύο παρά πολύ ποιοτικές κι ελπιδοφόρες κυκλοφορίες. Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες υπήρξαν και οι δυο Online συλλογές της κολεκτίβα Spinalonga Records που μας έδωσαν την δυνατότητα να ακούσουμε κάποια καλά κρυμμένα διαμάντια της εγχώριας σκηνής, ενώ τόσο το This Is HeavyHeavyHeavy, όσο και το V.A. - Miss Fortune Was A Henhouse Manager μπορείτε να τα αποκτήσετε δωρεάν και νόμιμα αν κάνετε ένα κλικ εδώ.
Στον ακραίο χώρο η κινητικότητα υπήρξε μεγάλη, καθώς πολλές ήταν οι μπάντες που κυκλοφόρησαν δίσκους, ενώ δεν θα είναι ψέμα αν ισχυριστώ πως το επίπεδο ποιότητας υπήρξε αρκετά υψηλό. Οι Αθηναίοι Ravencult κυκλοφόρησαν την δεύτερη full length δουλειά τους, Morbid Blood, με την οποία δείχνουν να καθιερώνονται στις συνειδήσεις των φίλων του black metal χώρου, ενώ σε παρόμοια ηχοτοπία είχαμε κάποιες εξαιρετικές ντεμπούτο δουλειές από τους Θεσσαλούς Aenaon, οι οποίοι εξερευνούν με avant-garde διάθεση τον black metal ήχο μέσω του καλού Cendres Et Sang, σε αντίθεση με τους Αθηναίους Nadiwrath, που με το εκπληκτικό ντεμπούτο τους, Nihilistic Stench, προσεγγίζουν μέσα από ένα primitive κι αρκετά ωμό πρίσμα τον black ήχο τους, ενώ το ντεμπούτο άλμπουμ, Principles Of Chaos, των Θεσσαλονικιών Shadowcraft, τυλίγει με ένα ατμοσφαιρικό πέπλο τον μαυρομεταλλικό μανδύα του. Ακόμη ένα τρομερό ντεμπούτο από τον ακραίο χώρο ήταν το Remnants των Sarabante, το οποίο αν και δεν κινείται στον ίδιο χώρο με τα προαναφερθέντα ντεμπούτο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ούτε σε δυναμική, αλλά ούτε και σε κάποιον άλλο τομέα. Τέλος, οι κινούμενοι στα πλέον απόκοσμα και σκοτεινά ηχοτοπία του ακραίου ήχου, This Is Past, κυκλοφόρησαν την πολύ καλή και τρίτη τους -αν δεν απατώμαι- δουλειά, Μισανθρωπία.
Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε το πρώτο από τα δύο κείμενα της Phantasmagoria που είναι αφιερωμένα στις κυκλοφορίες που το 2011 μας ήρθαν από την ελληνική σκηνή. Το δεύτερο μέρος που θα αφορά τον πολύ δυναμικό κι άκρως ανερχόμενο στη χώρα μας heavy χώρο θα αναρτηθεί σε λίγες ώρες. Ως τότε, συνεχίστε να υποστηρίζετε τις ελληνικές μπάντες με όποιον τρόπο μπορείτε, διότι όπως ίσως ήδη γνωρίζετε υπάρχει πολύ και καλό υλικό προς ακρόαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου